De volgende geschiedenis is te dolzinnig voor woorden waardoor hij wel aan de vergetelheid ontrukt moet worden. Het zijn onze tegenvoeters die dit verzonnen kregen. Maar zou ze werkelijk zo ver ons bed plaats vinden dat wij ons in onze armen moeten knijpen van puur ongeloof? Dat denken we toch zeker zelf niet.
Wat begon als een kolderiek verhaal, mondde uit in een belangrijke arbeidsrechtelijke kwestie die tot aan de Hoge Raad in Australië werd uitgevochten. Een dame stelde haar baas aansprakelijk omdat ze een lamp op haar hoofd kreeg tijdens de seks onder werktijd. In 2007 moest een medewerkster voor haar werk bij een overheidsinstantie op reis. Haar werkgever had een overnachting in een motel geregeld. De vrouw ging met een vriend uit eten en de twee hadden daarna seks in haar motelkamer. Tijdens de daad trok een van de twee een glazen lamp van de muur. Die belandde op het gezicht van de werkneemster en beschadigde haar neus en mond. De werkneemster betoogde later ook een posttraumatische stress-stoornis aan het voorval te hebben overgehouden. De medewerkster stelde haar werkgever aansprakelijk voor de kosten, omdat zij de verwondingen in feite had opgelopen onder haar werktijd. Bij de eerste rechter werd ze in het ongelijk gesteld, maar de volgende twee rechters stelden haar in beroepszaken in het gelijk. De argumentatie was dat de blessure ontstond tijdens een interval binnen de werktijd en dan geldt het als werktijd.
De zaak ging uiteindelijk naar de Hoge Raad en werd als een belangrijk precedent gezien voor de aansprakelijkheid van werkgevers. Politici dreven de spot met de zaak en voorspelden dat werkgevers straks moesten gaan opdraaien voor een papiersnee tijdens het kaarten of het oplopen van seksueel overdraagbare ziektes onder werktijd. De Hoge Raad heeft nu besloten dat de werkgever niet aansprakelijk is. De werkgever had de dame namelijk niet aangezet of aangemoedigd om seks te hebben. Volgens de Hoge Raad moet de schade gerelateerd zijn aan aanmoediging van de werkgever, anders is het niet terecht.
“When the circumstances of an injury involve the employee engaging in an activity at the time of the injury, the relevant question is: did the employer induce or encourage the employee to engage in that activity?”
Het antwoord op deze vraag is volgens de Hoge Raad ‘nee’ en dus is de zaak van de vrouw afgewezen. (bron: NRC)
robschimmert 
Goh, ik had al bijna een vlucht geboekt…