De lachende derden

Begrijpen doe ik het allang niet meer en mijn best doen om mij niet te verwonderen, heb ik ook hoog en breed verleerd. Ik beschouw het hele verhaal van ons geprivatiseerde ziektekostenstelsel met de smoes dat door de marktwerking de zorg voor de Nederlander alleen maar zou verbeteren als een van de grootste leugens van het liberalisme, waar de rest van de Nederlandse politiek met haar grote poten en ook nog eens open ogen is ingetrapt. We zijn met ons zeventien miljoenen een aantal jaren geleden lelijk en onfatsoenlijk bij de neus genomen toen het in de sfeer van de ziektekostenverzekeringen opeens anders moest. Beter, effectiever, zuiniger. Welnu, waar dat dankzij vriend Hoogervorst die met dank voor bewezen diensten natuurlijk een prima plaats voor de rest van zijn arbeidsleven heeft gekregen, toe heeft geleid hebben we inmiddels allemaal in onze eigen portemonnee gemerkt door de voortdurend gestegen premies en wordt nog duidelijker in onderstaand bericht dat laat zien wie de echte lachende derden zijn geworden.

Vier verzekeraars, Achmea, Menzis, CZ en VGZ hebben negentig procent van de markt in handen. Menzis en CZ vervijfvoudigden in 2012 hun winst, VGZ kwam tot een verzesvoudiging van zijn resultaat, terwijl het stuk voor stuk niet op winst gerichte organisaties zijn. De reden van deze excessieve winstsprong is dat de verzekeraars hun marges vorig jaar opschroefden om hun financiële gezondheid te verbeteren. Doordat hun risico’s zouden toenemen, beweren zij hogere eigen vermogens nodig te hebben. Maar dat deden zij wel erg enthousiast. Critici, zoals onlangs de Consumentenbond, vinden het te gortig worden en roepen de verzekeraars op geld terug te geven aan de samenleving. Waarbij de bewering van de verzekeraars betreffende de noodzaak van hogere eigen vermogens nog eens extra in een merkwaardig daglicht komt te staan als uit de cijfers van de Nederlandse Bank blijkt dat VGZ en Menzis weliswaar de laagste buffers hebben, maar nog ver en ver boven de wettelijke norm zitten. Zodat de vraag alleszins gerechtvaardigd is of die verzekeraars niet langzamerhand het gedrag van de banken achterna dreigen te gaan als zij zich gezien hun beleid wel staten binnen de staat konden wanen.

Advertentie