Vraag mij geen mening over de Turkse politiek of over de stand en gang van zaken in Turkije. Want ik moet ieder antwoord en elke mening schuldig blijven. Zo verwarrend is het beeld van dat land gedurende de laatste jaren, in tegenstelling tot landen als Iran, Egypte en Rusland waar in alle politieke processen toch een zekere eenduidigheid valt op te merken. Het gaat daar allemaal eenzelfde kant op, waarbij het er verder niet toe doet of die lijn of loop van gebeurtenissen door mij onderschreven wordt. Zo niet in Turkije, dat zich toch steeds meer ontpopt als een land waar voor buitenstaanders heel lastig zicht op is te krijgen. Zie er maar een onderscheid tussen goed en kwaad aan te brengen. Knap als dat lukt en nog knapper om in die smeltkroes een positie in te nemen. Zo is bijvoorbeeld de president, Erdogan, de good guy, om bij een volgende gelegenheid als de belichaming van het kwaad tevoorschijn te komen. Hetzelfde geldt voor de plaats en de politiek van de Koerden in de Turkse samenleving. Geen vinger achter te krijgen, zoals het ook volstrekt niet helder is of de tegenstelling tussen kerk en staat, tussen seculier en islamitisch samenvalt met de tegenstelling tussen progressief en conservatief. Hoe wordt vrijheid in Turkije gedefinieerd en heeft het dezelfde praktische dimensies en krijgt het in de levende Turkse werkelijkheid eenzelfde invulling als wij in het Westen eraan plegen te geven? Tot nu toe over het algemeen onbeantwoorde vragen waardoor de mogelijkheid om de Turken partners in de EU te laten worden nog altijd open blijft.
Zij het dat daar toch steeds grotere twijfels bij uitgesproken kunnen worden. Niet in de 
laatste plaats door een incident waarin NOS – en NRC – correspondent Bram Vermeulen direkt betrokken is en de dupe dreigt te worden van de Turkse opvattingen over vrijheid van meningsuiting en wat daar verder mee samenhangt. Betrokken journalist is qua werkwijze en objectiviteit een voorbeeld voor menige kollega te noemen. De wijze waarop hij gedurende vijf jaar het Turkije van vandaag aan de Nederlandse kijker en lezer heeft getoond, was onbetwist van hoog niveau en bijna niet geëvenaard in zijn beroepsgroep. Zijn reportages en artikelen waren nooit suggestief of tendentieus en hadden een hoog informatief gehalte en in ruime mate diepgang. Waardoor het Turkije van nu in al haar geledingen en aspecten door hem ontsloten werd. Wat bij de machthebbers, het establishment kennelijk niet in goede aarde gevallen is, omdat Vermeulen sinds kort tot persona non grata verklaard is, dus geen verlenging van zijn verblijfsvergunning zal ontvangen. Dat krijg je er blijkbaar van als je een andere werkelijkheid toont dan welke door de Turkse staat wordt gewenst of ervaren. Met als logisch gevolg de vraag of je met een land een samenwerking of partnerschap moet zoeken of nastreven, dat zo fundamenteel anders tegen onze grondwaarden aankijkt en waar de Verlichting nooit heeft kunnen beklijven.
robschimmert 
De politiek in Egypte en Iran eenduidig? Vergeet het.
Er wordt wel samengewerkt met veel ergere landen dan Turkije. Geld of delfstoffen maken alles goed, daar is echt geen Verlichting voor nodig. De verlichting valt in Europa overigens nogal eens uit.
Waarom zou Turkije eigenlijk willen samenwerken met een sukkelig land als Europa?
Het blijft kwakkelen daar tussen oosterse en westerse culturen
Bram Vermeulen vind ik een van de beste correspondenten die de laatste 10 jaar voor het NOS-Journaal hebben gewerkt. Hij heeft zich het Turks goed eigen gemaakt en doet veel interviews met bewoners en heeft daar ook een zeer fraaie documentairereeks over gemaakt. Probleem voor de Turkse regering is dat Bram uiterst neutraal is en zij geen vat op hem hebben via bijvoorbeeld tolken.
Los daarvan is Turkije zeer complex. Wel Islamitisch, maar geen Arabisch schrift. Al jaren heksejachten op Koerden en Alevieten. Koerden zijn niet voor niets vooral naar Noord-Iraq uitgeweken, omdat zij zich daar veiliger voelen. De regering van Syrië heeft leiders die Aleviet zijn en wat dat betreft dus echt niet op politieke steun uit Turkije hoeven te rekenen. Turkije heeft echter economisch zeer veel aan Syrië verdient in de laatste 15 jaar. Het Navoland Turkije heeft ook iets betere banden met Israel, waardoor ze kritiek krijgen uit de Arabische en Iraanse wereld. Aan de oostkant zit het goed mis met de Armeniers. En Turkije heeft erg veel bewoners in Duitsland en de rest van West-Europa. Dat geeft hen op een bepaalde manier (denk aan de Grijze Wolven) macht binnen de EU. En dan heeft Turkije nog immer het noordelijke deel van Cyprus bezet
Volgens mij is Turkije dan ook 1 van de meest complexe landen en Bram Vermeulen doet daar op een prima manier kond van. Het was overigens de bedoeling dat hij weer terug zou gaan naar Zuid-Afrika als correspondent. Dat hij nu dit incident heeft komt hem goed uit, hij wil er graag een rechtzaak van maken om later andere journalisten te helpen. Zelf zal hij in Zuid-Afrika weinig last hebben van dit Turkse probleem.