De appeltjes van Oranje

Met de monarchie als staatsvorm is het lastig om ons land een bananenrepubliek te noemen, hoewel het er wel steeds meer de kenmerken van begint te vertonen. Misschien is een appeltjes-van-oranje-koninkrijk een betere benaming die dan tegelijk geleend kan worden door al die landen die ook een koning als staatshoofd hebben en waar het evenmin nauw wordt genomen met de moraal op sociaal-economisch gebied zolang als het maar schuift en geld binnen brengt. Want als alle mitsen en maren van onze economische filosofie en het daaruit voortvloeiend ondernemersgedrag op een rij worden gezet, dan lijkt Nederland zich aardig ontwikkeld te hebben tot een standaard, waar andere koninkrijken zich wat graag naar zouden willen richten. Het niet al te nauw nemen met de internationale mores en wetten, of liever gezegd het ruim en royaal interpreteren van de grenzen ervan, blijkt zo maar te lonen en aardig wat geld in het laadje te brengen. Je moet je alleen nergens voor willen schamen en frank en vrij de wereld in blijven kijken alsof de naam haas is. Iets waar wij Nederlanders bedreven in zijn en waardoor wij bij Jan en Alleman zo goed in de markt liggen met ons fiscaal regiem dat ons meer brievenbusfirma’s met herkomst van over de hele wereld heeft opgeleverd dan dat wij met Nederlrlanders bij elkaar zijn. Waardoor wij The Stones hier regelmatig over de vloer hebben en meer van die types die exact weten waar Abraham de mosterd haalt.

In Nederland dus, met zijn voor buitenlanders zo uitermate sympathieke belastingwetgeving, die ons tot de gelijke maakt van de Maagdeneilanden, om maar een illuster voorbeeld te noemen. Voor dubieus zaken doen moet je dus bepaald bij ons zijn, met de Amsterdamse Zuidas als het centraal station voor alle mogelijke duistere transacties. En dat natuurlijk koninklijk goedgekeurd, want voorzien van de handtekening van Oranje. Waarmee meteen de hele kapitalistische beer los is en de menselijke arbeid terug bij af, want niet anders bedoeld kan zijn dan om er grof geld mee te verdienen. Dus met een maximum aan productie tegen een minimum aan kosten. Jammer daarom dat de slavernij is afgeschaft, hoewel wij er nog het langst het voordeel van hebben weten te plukken en nu dus in de beste traditie ervan weer niet te beroerd zijn om de goedkoopst mogelijke Oost – en Zuid-Europeanen in onze arbeidsmarkt te introduceren. Die de taal immers niet spreken en die je gemakkelijk wat wijs kunt maken. Dat weet men allang in de tuinbouw, in het transport en nu ook in de wegenbouw, waar dezelfde praktijken op grote schaal worden gebezigd bij de werkzaamheden rond de ondertunneling van de A2 in Maastricht. Wat laat zien dat ook voor ondernemend Nederland eerst de euro’s komen en dan de moraal, met de koninklijke goedkeuring, die eraan gehecht pleegt te worden in ons appeltjes-van-oranje-koninkrijk. Want waarom zouden de Oranjes hun afkomst en hun geschiedenis verloochenen, die op deze wijze al in 1815 met Willem I begon?

Advertentie