Het lijkt er verdacht veel op dat het dasloos tijdperk definitief is ingetreden. Maar of dat een overwinning voor stijl en beschaving is, staat nog maar te bezien. De eerste tekenen van de vorm die de heren der schepping nu voor hun uiterlijk aan het zoeken zijn, beloven weinig goeds. Want een overhemd zonder stropdas vraagt erom dat het bovenste knoopje in ieder geval los gaat om in elk geval nog de vlotte verschijning te benaderen die het merendeel der mannen toch graag wil zijn. Waar zich al meteen het dilemma voordoet omdat een enkel los knoopje natuurlijk niets is, te decent en te vormelijk toont en de viriliteit die een man met zich meedraagt en meestal dus wil laten zien, verborgen laat. Waarmee het tweede knoopje sneuvelt en het lijf prominenter zichtbaar wordt en een scheiding der geesten doet ontstaan. Met aan de ene kant degenen die kiezen voor dat geijkte witte of zwarte T – shirt daaronder en aan de andere kant die groep voor wie dat tweede knoopje los eigenlijk nog te weinig is, omdat viriliteit voor hen daar pas begint.
En geheel overeenkomstig de tijdgeest, waarin steeds minder ruimte is voor distinctie, zoals die al tot uitdrukking kwam in het afzweren van de stropdas, slaat de balans des te meer door naar dit uiterlijk en lijfelijk vertoon, dat nauwelijks nog iets met beschaving te maken heeft, als de keuze tussen vorm of vent zo duidelijk wordt gemaakt. Met het borsthaar van de vent dat openlijk pronkt als kers op de taart, die absoluut niet naar meer smaakt. Maar wel is zoals het is. Omdat de proleet en ordinair zo van deze tijd zijn geworden, bijna de standaard voor succes, dat daardoor de beschaving een metamorfose heeft ondergaan, haar gezicht zo is gekanteld en toegetakeld dat degene die zich nog in stijl uitdost en zich bijvoorbeeld een stropdas aanmeet, de goede kans loopt om voor een aangeklede aap te worden uitgemaakt. Want in dat oerwoud van totale verwarring en misverstand zijn we dus langzaamaan toch wel beland gezien al die foute keuzes die er zo maar mogen worden gemaakt in een tijd waarin als het hoogste adagium, als het summum van moderniteit geldt dat het of iets gewoon moet kunnen. En dus ook niets meer een maat hoeft te hebben…..
robschimmert 
De das mag voor ons ook aan de wilgen hangen. Maar dat heb ik reeds eerder aangegeven, not done, niet kleren maken de man, maar prestaties….
Maar ik neem aan dat je toch niet in je korte broek naar je werk gaat. Zoveel maakt die uiterlijke verschijning toch nog wel uit, lijkt mij.
Ik ben ook wel blij dat die stropdas aan het verdwijnen is eerlijk gezegd. Ik vond het wel mooi, maar het was zo’n beslissing steeds. Nu hoef je daar niet meer over na te denken. En ik heb alleen mijn bovenste knoopje los en meestal een t-shirt eronder tegen zweetplekken. Ach, je doet het toch nooit goed.
Tegen de dracht die jij schetst heb ik op zich niks. Des te meer tegen al die proleten die met half opengeknoopte overhemden onze beeldbuis en ons gezichtsveld buiten op straat vervuilen, in de veronderstelling dat de wereld op hun fraais zit te wachten. Ontaarding van de beschaving heet dat.
Ik vind mijn borsthaar niet iets wat iemand buiten mijn vakanties om hoeft te zien. Wat heb ik een hekel aan die WIm-Kieft achtige V-halsen. Bah.
Ehm … mag ik ook even? Ik vind die altijd dezelfde uitmonstering van mannen: overhemd, pantalon, colbert, das, zoooo verschrikkelijk saai en fantasieloos! Weg met die stomme das, doe een shirt onder je jasje in plaats van altijd een overhemd, of wissel af. Je kunt best netjes gekleed gaan zonder das en vreselijk smakeloos en slordig met.
Dat was ik…
Weet je wat ik erg vind? Tatoeages!
Ga jij mij ook al de bek openbreken?
Ik geloof niet dat dat nodig is bij jou! 😀
Zouden er ook zelfklevende haarstukjes bestaan voor onder het open hemd?
Some say that on his face he has a tatoo of his face.
Bij mij is de stropdas al sinds 1987 in de ban en schaar ik hem in de groep piercings, neus- nek- en andere ringen en zelfs horloges die ik ook niet draag. Op mijn werk mochten ze al niet in de fabriek omdat het levensgevaarlijk is als zo’n strop tussen een machine komt. Omgekeerd gebruikt de politie al jaren een soort klip, waarbij de strop loslaat als je er aan trekt.
Zelf voel ik me er niet prettig bij met het bovenste kloopje dicht, maar verder dan 1 knoopje los ga ik ook niet. Naast het argument van Margo en mijn eigen argument vind ik stropdassen ook vies. Daar kwam ik achter in GB, waar destijds iedereen verplicht een strop om moest in het kantoor. Die dingen kan je feitelijk alleen schoonmaken door ze te laten stomen, in de was mogen ze niet. Gevolg is dat ze maanden niet schoongemaakt worden en mensen zitten er wel steeds met hun handen aan om hem om te knopen.
Tegelijkertijd met de strop heb ik ook het colbert afgeschft. Ik ga binnen geen jas dragen, hooguit een trui.
En wat natuurlijk het mooiste is dat een strop verraadt dat men geen verstand van zaken heeft. Vooral in de techniek is dat duidelijk. Alleen verkopers dragen een strop en techneuten die wel verstand van zaken hebben dragen vrijwel nooit een strop.
Niets streelt het oog van een vrouw meer dan een goed geklede man en dan bedoel ik een goed zittende broek met dito colbertje, een hemd met stropdas hoeft voor mij niet mits er onder het jasje een zijden shirt gedragen wordt. De kleding keuze van zowel mannen als vrouwen in Nederland is beneden peil, slordig, ongeinteresseerd onder het motto, je neemt me maar zoals ik ben, het gruwelijkste is een warme zomer waar mannen en vrouwen denken dat de omgeving verblijdt wordt met van vet lillende buiken, ongeschoren dikke benen en blubberende armen, alle schaamte overboord zettend.
Dit jaar liep, zoals al jaren, de dikke man weer in zijn blote buik door het dorp, als ik hem zag en dat was vaak, wonend aan de rand van het bos, omdat hij zijn hond meerdere keren uit moest laten nam de walging bezit van me, dit jaar kon ik me niet beheersen en vroeg vriendelijk of hij geen hemd aan wilde doen bij zijn dagelijkse wandelingen. Dat viel niet in goede aarde en zo loopt hij dus verder in zijn blote bovenlijf, zijn onderlijf gestoken in een te korte broek en aan zijn voeten sandalen. Godzijdank draagt hij sokken.
Sokken in sandalen? Dat vind ik wel het allerburgerlijkst! Typisch Nederlands ook.
Vooral in de zomer begint de Nederlandse man er steeds meer als een Amerikaan bij te lopen: willekeurig slobber T-shirt, een lelijke bermudabroek en dan in het ergste geval nog badslippers eronder. In feite gewoon ondergoed. Ik heb het dan wel vooral over de Amerikaanse blanke man, die loopt er het ergste bij.
Ondergoed? Maar dat is toch heel erg in, om in je ondergoed te verschijnen? Vele zangeresjes doen het, ze treden op in onderbroek en bh. En adolescente jongeren vinden het ook erg cool om hun onderbroek uit hun broek te laten steken, zodat als ze bukken het wel even zichtbaar is dat ze er helemaal bijhoren met het merk dat natuurlijk in grote letters te zien is.
Te dikke mensen moeten erg hun best doen er niet onsmakelijk bij te lopen. Helaas doen ze dat vaak niet.
Een goede kleermaker kan ook een dikke buik wegkleden. Kleermaker? wat was dat ook al weer?