Het is niet de eerste keer dat hier de staf gebroken wordt over het huidige zorgverzekeringsstelsel. De onbegrijpelijkheid ervan heeft dat vooral in de hand gewerkt. Van de ene op de andere dag is het over ons Nederlanders uitgerold zonder dat ooit helder werd wat nu precies de voordelen van die stelselwijzigingen waren. En tot op de dag van vandaag zal menigeen nog in het duister tasten. Ik in elk geval wel. Ik weet nog altijd niet wat ik ermee ben opgeschoten en wat het mij heeft gebracht. Veel goeds heb ik niet kunnen ontdekken en dat wordt alleen maar lastiger nu ik de laatste jaren steeds meer een beroep moet doen op verstrekkingen, waarvan ik veronderstelde dat de kosten ervan over het geheel genomen gedekt zouden zijn door mijn zorgverzekeraar. Ik was immers niet anders gewend geweest in de tijd voor de stelselwijziging, toen ik in feite nooit tegen een nee aan liep en slechts met een beperkt eigen risico te maken had. Maar daarin ben ik tot op heden knap bedrogen uitgekomen en het ziet er naar uit dat het alleen maar erger wordt, die niet te vatten tegenstrijdigheden waarmee je momenteel te maken krijgt in het kader van de zorgverzekering. De ene paradox volgt de andere op en maakt het onbehagen bij de verzekerde, althans bij mij wel, alleen maar groter. Om te beginnen heb ik de afgelopen jaren de verschuldigde premies alleen maar zien stijgen tot het huidig niveau van circa 2400 euro voor twee personen per jaar en dat ter dekking van een verstrekkingenpakket dat alleen maar schraler aan het worden is.
Zonder dat duidelijk wordt gemaakt waarom, maar wel met de zekerheid dat de verzekeraars steeds ruimer komen te verkeren in hun liquide middelen, waarvan de bestemming ook maar niet helder wordt. Natuurlijk tikt het voor hen lekker aan als verzekerden de eerste 350 euro van hun ziektekosten voor hun eigen rekening moeten nemen, als het mes is gezet in een verstrekking als de rollator of als het aantal fysiotherapeutische behandelingen dat vergoed wordt, een maximum heeft. Zo tellen verzekeraars ook hun winst uit van het besluit dat bepaalde medicijnen niet meer voor een vergoeding in aanmerking komen, zonder dat de redelijkheid ervan ook maar ergens inzichtelijk wordt gemaakt. Dat irriteert mateloos als je in een situatie verkeert waarin het er om spant, zoals ik nu geregeld moet ervaren nu mijn vrouw in verband met haar ziekteverloop aangewezen is op medicijnen die bedoeld zijn om haar pijnen te bestrijden. Een omstandigheid waar niemand echt op zit te wachten en al helemaal niet op verstrekking van zo´n medicatie, die nu eenmaal onontkoombaar is. Des te verontrustender, om niet te zeggen schandelijker is het dat wij het in dit land momenteel zo hebben geregeld dat je dat spul dat jou van die rotte pijn af moet helpen, wel zelf zult moeten betalen. Waarbij een argument of verweer verder niet telt, omdat je dus gewoon pech hebt gehad. Want dat is de dooddoener van de verzekeraars geworden die zelf uiteraard op rozen zitten.
robschimmert 
En iedereen maar VVD blijven stemmen, die ons dit kunstje geflikt hebben. Ik hoop dat ze die Wiegel eens even een goed oor aannaaien met zijn huis, die heeft vele jaren in dat zorgverzekeringscircuit gezeten, zoas wel meer VVD’ers.
Nee nee nee, je begrijpt het verkeerd. Die 350 is niet in het voordeel van de verzekeraar, het is om de verzekerde bewust te maken van de kosten die hij allemaal claimt.
Ja, en daarom mag deze ook de middelen van pijnbestrijding zelf betalen. Dan piept – ie tenminste niet zo snel als hij verrekt van de pijn en hij de middelen uit zijn eigen zak moet betalen. Als dat tenminste de redenering is……
Ik hoorde het gisteren. Ik vind het allemaal prima hoor. Het is toch nooit goed. En ik bedoel niet dat jij het nooit goed vindt, maar ik bedoel ze kunnen er niks van, laat ze maar aanmodderen, ik heb wel wat anders te doen dan naar hun gezeik te luisteren.
“I like this” Nee, natuurlijk niet. Ik erger me al meer dan 20 jaar aan de voortschrijdende verloedering van de medische maffia. Wat vroeger een studie ‘geneeskunde’ was, is nu een studie ‘medicijnen’. En dat geeft ook goed weer, waar het meest aan verdiend wordt. Men schaamt zich er niet eens meer voor. Er was ooit een goed systeem in China: de dokter werd onderhouden door de gezonde mensen. De dokter was verplicht de zieken gratis te helpen. Die dokter ging wel z’n best doen om mensen te genezen. Het leven is duurder, harder, oppervlakkiger en onverschilliger geworden.