Het verlies van Boermann

Gelukkig wordt er ook nog wel eens aan ons rechtsgevoel beantwoord en hoeven we niet altijd te blijven zitten met dat akelige idee dat alle mogelijke graaiers er ongestraft met hun buit van door kunnen gaan. Dat was in elk geval mijn eerste reaktie toen ik hoorde van het vonnis dat gewezen was in de zaak die een voormalig direkteur tegen de Media Groep Limburg had aangespannen. En dat had wat mij betreft ook breder uitgemeten mogen worden in het Dagblad de Limburger. Niet, zoals nu, weggestopt in een lullig berichtje links onderaan op pagina zestien van het tweede katern, maar prominent op de voorpagina of op pagina 3, al was het om te laten zien dat we ook in ons land weer aan het terugkeren zijn naar de normaliteit, waarin geen plaats meer is voor buitensporigheden en excessen, tenzij daar een prestatie tegenover staat, die van eenzelfde of evenredig formaat genoemd kan worden. Goed daarom, en dan druk ik mij echt gematigd uit, dat die Johan Boermann, die in 2011 als direkteur van de MGL ontslagen werd, even stevig door de rechtbank in Maastricht op zijn plaats werd gezet. Om niet te zeggen hardhandig wakker werd geschud door om te beginnen zijn verzoek om 900.000 euro schadevergoeding resoluut van de tafel te vegen.

Zijn eis om zijn salaris van 231.000 euro plus een variabele beloning van 183.000 euro plus autokosten doorbetaald te krijgen verdween even rap in de prullenbak van de Maastrichtse kantonrechter, die het ontslag van Boermann rechtsgeldig en bepaald niet onredelijk verklaarde. Diens argument dat zijn leeftijd van achtenvijftig jaar een grote belemmering vormde om een andere baan tegen hetzelfde salaris te vinden, werd krachtig bestreden en van de hand gewezen, met als redengeving dat betrokkene ruim zeventien maanden de gelegenheid had gehad om zo’n andere baan te vinden, maar nauwelijks er blijk van had gegeven daartoe een serieuze inspanning te hebben geleverd. Waarmee deze Boermann dus mooi op zijn nummer werd gezet, behoorlijk op zijn neus keek en hem die lach die hier nog is te zien, wel definitief zal zijn vergaan. Zoals andere lieden van zijn soort die dezelfde snode plannetjes hadden om hun zakken langs deze weg stiekem te vullen, de moed ook wel in de schoenen gezonken zal zijn. Laat dat verlies van die Boermann dan maar de winst zijn die de samenleving gisteren boekte.

Advertentie