Omdat het er morgen denkelijk niet van komt, waag ik mij nu al aan die overpeinzing die bij het bereiken van de zeventigjarige leeftijd hoort. De tijd van trompetgeschal bij dat soort gelegenheden heb ik al hoog en breed achter mij gelaten en als dat niet het geval was geweest, dan was er voor mij bij het passeren van deze mijlpaal toch nauwelijks een aanleiding daartoe, nog afgezien van de specifieke huiselijke omstandigheden. Want ik zou mijn gevoelens van dit moment volledig verloochenen als ik zou doen alsof het feit dat ik die zeven streepjes achter mijn naam krijg, mij totaal niet beroert. Het zou zelfs van hypocrisie getuigen als ik sta te juichen omdat ik vanwege dat zeventig jaar oud worden, nu vereerd word met een bezoek van de seniorenvoorlichter van de gemeente. Integendeel, durf ik zelfs te zeggen zonder verdacht te willen worden van een vorm van zelfbeklag. Maar vast staat dat je het op deze leeftijd wel hebt gehad, het overgrote en ook het beste deel van je leven hebt afgesloten en achter je gelaten, terwijl je nog maar moet zien wat die rest is die ‘still is to come’.
Heel konkreet. Het begin van de levensavond is aangebroken en het laatste hoofdstuk van mijn aardse bestaan wordt morgen opengeslagen. Zo zijn wel de feiten, die je beter niet kunt ontkennen. Omdat een voortgaan alsof er niets aan de hand is en het leven op eenzelfde wijze verder gaat, zoiets is als de kop diep in het zand steken, weg en de andere kant op kijken om uit die ogenschijnlijk zo zoete droom rauwelijks gewekt te worden als het een keertje echt fout loopt en de leeftijd serieuze problemen gaat veroorzaken. Daarom kun je, denk ik, er beter op voorbereid zijn en ondanks alles toch stilstaan bij het bereiken van de zeventig jaar en dan voor jezelf vaststellen dat, ook al ben je zo’n eind gekomen, niets meer vanzelfsprekend is. Met die gedachten vier ik morgen mijn verjaardag, met de feiten onder ogen, dus ook minder enthousiast, te meer omdat ik eigenlijk best nog graag zou willen, maar des te beter weet dat overmacht en andere krachten nu een steeds grotere rol in mijn leven gaan spelen.
robschimmert 
Dit had je vijf jaar geleden ook kunnen schrijven, en over vijf jaar of tien jaar weer. Of volgend jaar, kan ook. 🙂 Bewaar het dus maar. Hopelijk laat ernstig gekwakkel het voor jou voorlopig nog afweten.
Desalniettemin alvast van harte gefeliciteerd met het bereiken van deze mijlpaal.
Gelukgewenst – misschien niet met de verjaardag zelf, maar met de toegenomen wijsheid.
alle sociale media melden dat jij ROB op de 22e september a.s. jarig bent. Dat het mooie getal van 70 je deel gaat worden is een heuglijk feit !! Een feit dat ook voor Tine en mij aanleiding is voor een hartelijke jfelicitatie aan jou, je vrouw en kinderen. Laat nou juist morgen a.s. de indian summer beginnen !!! Een goed voorteken !!
Ik weiger om vooruit te kijken en leef iedere dag. Zo lang de geestelijke toestand er niet op achteruit gaat, maar je daarmee nog volop on het leven staat. Daarnaast moet je lichamelijk uiteraard ook nog een beetje vooruit kunnen
Ach, ’s avonds gebeuren vaak leuke dingen, zeker vlak voor het slapen gaan! Maar weer wakker worden daarna is natuurlijk ook wel weer leuk.
Gefeliciteerd, André Holleman, zeventig jaar.
Alvast gefeliciteerd en dat je nog vele logjes moge schrijven.
Geestelijk is er nog niks mis met je. Gefeliciteerd en een fijne dag morgen.
Wat Nanos zegt is helemaal waar. Het zou het best zijn er helemaal niet bij stil te staan, maar dat lukt maar moeilijk, mij ook. Ik wens je morgen een mooie verjaardag toe! En nog vele jaren in goede gezondheid en aanwezigheid op de digitale snelweg!
P.S.
Paul MCartney is 71 en Mick Jagger 70. Still going strong!!