Leegte en het Oktoberfest

Ondanks dat het bijna eeuwen geleden lijkt, staat ze nog vers in mijn geheugen gegrift, die eindeloze tijd die er verstrijken moest tussen de laatste dag van de zomervakantie en de decembermaand met zijn Sinterklaasfeest en de Kerstdagen. Het waren maanden waar geen doorkomen aan was, maar die je toch maar had door te ploegen, waarbij je nog een handje geholpen werd met een herfstvakantie, hoewel de lol daarvan ook maar betrekkelijk was omdat ze altijd vergezeld ging van een herfstrapport. Waarvan ik dus meestal niet vrolijker werd, zodat die week vrij me eigenlijk toch gestolen kon worden. En verder moest je het maar doen met de vallende bladeren, de herfstkleuren en je Ausdauer om de grenzeloze verveling van die maanden door te komen. Maar het staalde wel het uithoudingsvermogen en verhoogde je stresstolerantie waardoor je met tegenslagen om leerde gaan en je heil niet in vormen van vluchtige afleiding hoefde te zoeken en daarover niet eens mocht denken omdat ze er eenvoudigweg niet waren. Die gedachte en tegelijkertijd herinnering passeerde mij bij mijn nadere beschouwing van alle amusement dat mensen nu wordt geboden of dat ze zich zoeken om die drie, vier duffe maanden van het jaar door te komen.

Waarbij er wel van alles met de haren bij wordt gesleept als het maar garant staat voor lol, drank en tijdverdrijf. Of geldt er nog een andere dimensie voor dat Oktoberfest dat ineens op alle mogelijke plaatsen in Nederland als paddestoelen uit de grond oprijst. Zeker in Sittard, Roermond, Lelystad en Valkenburg, maar waar al niet meer. Omdat Halloween kennelijk bij lange na niet toereikend was om die eeuwig lange tijd in het najaar te overbruggen en er na de zomer ergens op de helft van die paar maanden toch nog een plek moest zijn voor een feest dat nergens aan ontleend of op gebaseerd hoefde te worden. Als het maar een feest was en er gezopen kon worden en tegelijk als de halteplaats kon dienen voor die moderne mens met zijn vluchtige en snel verspringende behoeften voor wie de tijd tot aan december te lang en dus niet te harden was. Vandaar dus dat waarschijnlijk razendsnel om zich heen grijpende Oktoberfest, waar ik – het is nog maar eens gezegd – met verwondering naar kijk, aangezien het werkelijk niets toevoegt en zomaar in onze samenleving lijkt geparachuteerd om een vermeende leegte op te vullen. Mogelijk toch als gevolg van het feit dat mensen het steeds lastiger vinden om voor zichzelf en in hun eentje hun eigen tijd te doden, durf ik te veronderstellen.

Advertentie