De laatste aflevering van het verhaal van de geschiedenis op het niveau dat de mensen anno 1500 raakte, bevat ook een vertelling over het dagdagelijkse leven van toen, dat in feite het kader en de basis vormt van de traditionele geschiedschrijving die immers is opgebouwd uit een opsomming van feiten en jaartallen. Beschouw daarom de volgende wetenswaardigheid als een laatste en tegelijk frappant voorbeeld van die vorm van geschiedschrijving:
Engeland was rond 1500 oud en klein, en de bevolking vond te weinig plaats om de doden te begraven, dus werden er kisten uitgegraven en de beenderen naar een beenderhuis overgebracht, zodat ze de graven konden hergebruiken. Bij het heropenen van deze kisten, ontdekten ze dat er bij 1 op 25 aan de binnenkant was gekrabd , ze beseften dat ze levenden hadden begraven. Van toen af werd er een touwtje rond de pols van een lijk gebonden, dat omhoog leidde en verbonden was met een belletje boven de grond. Iemand moest dan heel de nacht op het kerkhof zitten om te horen of de bel rinkelde. En zo werd er wel eens iemand “gered door de bel”.
robschimmert 
Hahaha! Een waardig slot.
Grappig, nooit van gehoord dat dat de originele versie zou zijn.
Enorm grappig. Behalve als je onder de grond ligt natuurlijk. Hoe kom je aan deze wijsheden, als ik vragen mag?