Chris Horner een valsspeler?

Als fervent wielerliefhebber, als diehard fan, welke ik ondanks alle dopingellende gebleven ben, beleef ik opnieuw lastige en weifelmoedige dagen. Die worden mij bezorgd door het presteren van ene Chris Horner in de Ronde van Spanje, de Vuelta, waarin hij in weerwil van zijn leeftijd van bijna 42 jaar alle erkende vedetten zoals daar Nibali, Rodriguez en Valverde zijn, het licht compleet uit de ogen fietst en ze op de steilste hellingen bijna stil laat staan. Een haast onmogelijke prestatie zou je kunnen zeggen, niet alleen vanwege zijn leeftijd, waarop de fysieke afkalving al lang zijn beslag had moeten krijgen, maar meer nog omdat deze Vuelta van zo’n zwaarte was met zoveel bergetappes dat je wel jong en door en door getraind moest zijn om op hoog niveau te kunnen presteren. Menige topper uit het wielerpeloton zakte dan ook genadeloos door de eigen ondergrens en moest gewoon afhaken. Zoniet die Chris Horner, die niet alleen de hele wielerwereld met stomme verbazing vervulde, maar tegelijkertijd ook gerede twijfels opriep, temeer omdat hij tot dusverre de rol van anonymus in het wielerpeloton met verve vervulde. In een kleine kring van insiders waren zijn buitensporige bloedwaarden al bekend en daarmee voor sommigen vooral ook een reden om geen contract met hem af te sluiten.

Daarnaast laadde hij op voorhand verdenkingen op zich doordat hij als een van de weinigen uit hun kollegiale omgeving Lance Armstrong en Johan Bruyneel bleef verdedigen toen de dopingverhalen rond hen toenamen. Welke positie Horner nog altijd inneemt. Daarnaast heeft hij altijd deel uitgemaakt van ploegen waar het niet zo nauw werd genomen met de dopingmoraal waardoor het ook niet meer zo moeilijk is om een en een bij elkaar op te tellen en tot de logische uitkomst van twee te komen. Voeg daar ook nog eens aan toe dat de huidige prestaties van Horner gezien zijn leeftijd door erkende fysiologen in de wielersport voor onmogelijk worden gehouden. Dan kan het toch weinig verwondering wekken dat ik mij bij het kijken naar de Vuelta van dit jaar in al haar sportieve schoonheid bijzonder ongemakkelijk voel en het idee krijg dat de wielersport uiteraard met de onvermijdelijk vraag te maken krijgt wat ze nu hier weer mee aan moet. Zo vergaat het mij tenminste wel, terwijl ik toch stilletjes en stiekem hoop dat deze Horner de komende weken ontmaskerd wordt als die valsspeler die probeerde om alle verhoudingen in de sport op hun kop te zetten. Want wie mag hij dan wel zijn dat hem dat wel zou kunnen lukken?

Advertentie