Angstgegner Andorra

Het zou zomaar een terechte wake up – call geweest kunnen zijn. Het gelijkspel van Nederland, de nummer vijf op de wereldvoetbalranglijst van de FIFA, tegen Estland dat zo’n tachtig plaatsen lager op diezelfde ranking figureert. Beter laat dit signaal dan dat het helemaal niet gegeven werd aan de vooravond van die altijd beladen en meestal ook lastige uitwedstrijd van Oranje tegen Andorra. Want in dat bergstaatje, dat plaats 205 op de FIFA – ranglijst bekleedt, kan het altijd behoorlijk spoken. Vandaar dat het meer dan terecht is dat er gisteren en eergisteren al scherp door het Nederlands elftal werd getraind op het complex van de FC Barcelona. Als die omgeving onze jongens al geen inspiratie bezorgde, dan was er nog altijd bondscoach Louis van Gaal, aan wie het wel is toevertrouwd om zijn selectie zodanig te prepareren dat de pittige klus tegen Andorra naar behoren geklaard zal worden. Waarbij het voor hem een ongelooflijke meevaller moet zijn geweest dat hij niet met blessures werd gekonfronteerd en dat Oranje topfit kan toeleven naar deze cruciale kwalificatiewedstrijd die beslist gewonnen moet worden. Dat mag namelijk niet vergeten worden. Er staat nogal wat op het spel. Omdat bij winst de tickets voor het WK van 2014 gereserveerd kunnen worden.

Maar nogmaals, dan moet die klip die Andorra is en blijft, zeker als haar nationaal team thuis speelt, nog wel omzeild worden. Waar kansen toe aanwezig zijn, mits iedere speler gefocused en geconcentreerd is. Want vanzelf zal het niet gaan, zeker niet omdat het Nederlands elftal op zich verzwakt is doordat twee van haar spelers voor deze interland geschorst zijn. Zodat onderschatting uitgesloten is en de gedachte dat dit weer een appeltje – eitje wordt, al helemaal niet mag post vatten. Laat dat de les van Estland zijn zoals ook daardoor het inzicht verkregen moet zijn dat er geen zwakke voetballanden meer zijn. Zelfs niet als ze plaats 205 op de wereldranglijst bekleden, hoor je van Gaal beklemtonen. Het is maar dat wij dat allemaal vast weten, durf ik in alle ernst te schrijven en beweren, hoewel ik er natuurlijk geen barst van meen en hartelijk lach om de focus met hoofdletters van onze internationals op dat Andorra, dat een zesderangs elftal op de grasmat brengt dat het gehalte heeft van een derde of vierde klasser in Nederland, maar ondertussen wel is opgewaardeerd tot een Angstgegner. En mogen we dat  dan de voetbalgrap van het jaar noemen?

Advertentie