Er zijn mensen die het mij met hun gedrag en optreden knap lastig maken om hen objectief en eerlijk tegemoet te treden en te beoordelen. Ik ben immers ook maar een mens met mijn onvolkomenheden die ik nog zoveel mogelijk onder controle probeer te houden. Hoewel mij dat niet altijd lukt bij een bepaald soort mensen. Waarvan Eva Jinek het meest uitgesproken voorbeeld is als zij het er dan ook vaker naar maakt. Althans bij mij zeker en zelfs zozeer dat ik soms wel eens denk dat ik een allergie voor haar aan het ontwikkelen ben. Maar zou je ook niet bij iemand die zulke pretenties heeft en ambities zo torenhoog en tegelijk massief dat voor de verwezenlijking ervan zelfs tiensteens muren zouden moeten wijken? En nog meer als al haar eigenwaan er ook nog eens zo dubbel en dik bovenop ligt 
dat je er met geen mogelijkheid meer omheen kunt. Om haar gemaakte spraak met die aangeleerde jjrrr. Om die stilettohakken die haar allure en glamour moeten bezorgen, welke zij ook nog eens graag verzilvert met al die portretten en foto’s waarop ze welbewust de look van de diva zoekt en dus als zodanig poseert.
Om haar haatdragendheid tegen diegenen die haar een strobreed in de weg leggen op het door haar beoogde pad naar een top die zij voor zichzelf heeft gereserveerd. Om haar zucht naar publiciteit welke haar moet steunen in de verwezenlijking van haar streven om maximaal succes in haar loopbaan te hebben, om beroemd te worden, om de vedette op de Nederlandse televisie te zijn. Stuk voor stuk in feite bijzaken die echter zo dominant bij Eva Jinek aanwezig zijn in haar optreden, dat zij het feitelijk zicht belemmeren op haar professionele prestaties die zich daardoor lastig laten beoordelen. Sterker nog zelfs de valkuilen van de vooringenomenheid doen ontstaan. Bij mij tenminste wel. Omdat zij, merk ik, met haar kunstjes mij steeds meer begint te ergeren, waardoor ik zelfs geneigd ben om haar afkeer van fouten maken ook met de nodige korrels zout te nemen, het eerder beschouw als diezelfde aanstellerij waaraan ze zich in mijn ogen doorlopend bezondigt en zich dat permitteert met de gedachte dat dit haar helpt om die door haar zo gewenste roem te verwerven. Waarmee ze in feite haar simpelheid van denken etaleert, die haar klaarblijkelijk belet om voor de inhoud van haar vak te kiezen en haar daarom bij al dat uiterlijk vertoon doet zweren.
robschimmert 
Ze is wel een plaatje. En een knappe vrouw krijgt altijd sympathie. Is het niet van jou, dan staan er 100 anderen in de rij.
Ik zit niet te wachten op een presentatrice van een praatprogramma die het drukker heeft met zichzelf dan met haar gasten waarvan ze het nodige aan de weet moet komen. Als ze zo nodig moet, dan gaat ze maar koketteren in commercials van Head and shoulders of L’Oreal of weet ik wat voor een shit nog meer. Desnoods zijn er nog wel bij SBS flutprogramma’s te maken waar ze het centrum van de wereld mag zijn. Maar in praatprogramma’s, journalistieke wel te verstaan, gaat het niet om deze juffrouw, die slechts intermediair tussen kijkers en gasten behoort te zijn, nederig informatie dient los te peuteren. Niks meer. En wat die sympathie betreft. Die vrouw die niet zo knap is, maar wel met haar beperkingen aantrekkelijk is, krijgt van mij meer credits omdat ze tenminste aanraakbaar is. Wat moet ik in hemelsnaam met illusies?
Ik zeg ook niet dat het nergens op slaat wat je zegt, alleen dat ze haar uiterlijk en charme mee heeft dat haar dat altijd zal helpen naar de top te komen. Want mannen zijn eenmaal zwak.
Zo die laatste zinsnede lijkt mij meer van toepassing voor de maandagochtend, bij het begin van de werkweek. Ik hoef mij er toch niet in te herkennen. Ook niet professioneel gezien dus.
Ho nee, ik bedoel ook niet dat jij je erin moet herkennen. Ik geloof juist dat je het met haar gehad hebt. Wat ik bedoel is dat er altijd andere mannen zijn die het nog niet met haar gehad hebben, en die zal ze dan gebruiken om haar doelen te bereiken.
Mijn type is het anders niet.
Wanneer kom jij dat dan allemaal tegen?
Ik keek nooit naar haar programma én omdat haar omroep me niet bevalt én omdat het een voor ons rare tijd van kijken is. Kun jij ook doen, gewoon niet kijken.
Verder stond er van de week een paar keer iets in de krant. Dan wordt haar kennelijk iets gevraagd en daarop geeft ze antwoord. Ze stuurt die stukken echt niet zelf ongevraagd naar de media.
Ik kan de hele wereld inderdaad de rug toekeren. Dan hoef ik nergens meer een mening over te hebben. Maar of dat de opstap is naar het ware geluk, betwijfel ik echt. Trouwens, de aanleiding tot dit stuk is de bijna – hagiografie die deze week in de VARA-gids aan haar werd gewijd en waar ik dus even pijn in mijn buik van kreeg die ik nu wel van mij heb afgeschreven.
@ Mack: Dan stelt het mij gerust dat haar houdbaarheidsdatum erg beperkt is als ze niet snel inhoudelijk iets te bieden heeft.