Nonsens uit Tallinn

Ondanks dat ik een verwoed voetballiefhebber ben, wordt de mate waarin ik mijn favoriete sportgerecht krijg opgediend, mij langzamerhand te veel. Die overdosering begint mij de neus uit te komen. En dan gaat het niet om de voetbalwedstrijd an sich. Daar amuseer ik mij nog steeds kostelijk mee en dat zal, vermoed ik, ook nooit veranderen. Maar de hele entourage eromheen kan mij volledig gestolen worden. Ik bedoel al het gelul en geouwehoer van die uitgespeelde tweederangsprofs die nog zo nodig een euro erbij moeten verdienen omdat ze tijdens hun aktieve voetballoopbaan niet genoeg op de toch royaal door hen verdiende centjes hebben gepast. Daarom komen en mogen zij ons voetballiefhebbers eindeloos vervelen met hun pseudo – inzichten, quasi – analyses en computeranimaties, door middel waarvan zij het plezier dat je aan een wedstrijd beleefde, compleet vergallen en naar de andere wereld helpen. En in dezelfde mate wordt er ook nog eens een half uur, soms wel drie kwartier voorafgaand aan een wedstrijd gezwetst onder de noemer van een voorbeschouwing zonder dat het ook maar iets, om het eens op zijn Limburgs te zeggen, echt op de kous heeft. Maar waarschijnlijk bedoeld is om de tijd tussen de reclameblokken nog enigszins nuttig op te vullen, hoewel het aan mij voorbijgaat omdat ik echt wel wat beters te doen heb totdat de bal gaat rollen en de heren insiders de mond gestopt krijgen.

Is die overdaad al onverteerbaar, deze overbodigheid kan zichzelf zelfs nog verder overstijgen. Dat was de laatste dagen maar al te goed te merken bij alle nieuws dat rond het naderend kwalificatieduel van het Nederlands elftal werd gepresenteerd. Hoewel het gebruik van het woord nieuws rijkelijk overdreven is, als er de prietpraat mee wordt bedoeld die dagenlang aan deze interland is gewijd. Met als grootste irritatiefactor de permanente overdrijving die door de journalistiek werd gebezigd alsof Oranje een hondszware klus in Tallinn stond te wachten. Terwijl de tegenstander Estland nulkommanul voorstelt en als vedette een speler heeft die bij het Kerkraadse Roda JC pijnlijk mislukte omdat hij de kwaliteiten eenvoudigweg miste. Wat dan de belangrijkste redenen moesten vormen voor het Nederlands elftal om vooral op de hoede te zijn. Waarna vervolgens nog in alle ernst benadrukt werd dat de ontmoeting geen sinecure was en onderschatting dus de grootste valkuil. Met een herhaling van die waarschuwing tot vervelens toe. Vermoedelijk omdat de verzamelde Nederlandse sportpers nu eenmaal aan de praat wil blijven, want de haar royaal toebedeelde tijd moet vullen. Waarbij het niet dondert hoe dat gebeurt. Als de reclame-opbrengsten maar binnenstromen. Wat vast en zeker lukt met de aanwezigheid van voldoende gekken onder kijkers die alles, dus ook deze nonsens uit Tallinn, voor zoete koek slikken, als het maar naar voetbal ruikt.

Advertentie