Hermans of ‘Hemelvaart’?

De tijd dat boeken zichzelf verkochten, ligt ver achter ons. Oplagen en herdrukken worden niet meer gerealiseerd door louter kwaliteit of die ene juichende recensie. En alleen maar lezersenthousiasme brengt evenmin bestsellers teweeg. Een plaats in de Boeken Top 10 lijkt alleen nog te bereiken via een uitgekiende marketingcampagne en met een overdosis aan publiciteit voor een boek als het uitgegeven wordt. Waarbij dankbaar gebruik wordt gemaakt van de royale ruimte die ervoor is en wordt geboden in de media. Want programma’s en kolommen moeten wel elke dag weer gevuld worden. Dus is een aanprijzing of bespreking van een boek dan wel een gesprek met een schrijver mooi meegenomen en levert per slot van rekening alleen maar winnaars op. De programmamakers die weer tien minuten besteed en gevuld hebben en zo hun energie aan andere zaken kunnen wijden. De uitgevers die om niet aandacht voor hun product hebben weten te verwerven en de auteur die zijn fee daardoor meteen een feit ziet worden, zonder dat er al een kritische noot over het betreffende werk is gekraakt. Het is het standaardprocédé geworden om lezers te trekken en geld met een boek te maken. Kwaliteit doet er nauwelijks nog toe, laat staan dat literatuur nog een serieuze kans krijgt. Wat telt, zijn de vooruitzichten en verwachtingen die ten aanzien van de verkoopcijfers gekoesterd mogen worden op grond van de uitkomsten van polls en lezersonderzoeken, die aangeven hoe wensen, voorkeuren en interesses liggen.

Waardoor het logisch is dat je momenteel doodgegooid wordt, ook omdat het echte leesseizoen nadert, met artikelen over en interviews met Judith Koelemeijer, die een nieuw boek heeft geschreven, ‘Hemelvaart’, dat volgens eenzelfde idee tot stand is gekomen als haar eerdere succes “Het zwijgen van Maria Zachea” en daarmee dus een belofte van hernieuwde verkooprecords inhoudt. Op minstens drie plaatsen, die zich binnen mijn gezichtsveld bevonden, werd aan deze nieuwe publicatie aandacht besteed zonder dat dat een aanleiding voor mij vormde om er ondersteboven van te raken of om maar snel naar de boekhandel te gaan. Al was het al door mijn lichte ergernis over dit surplus aan publiciteit die zich wat mij betreft nauwelijks verhield tot het op het eerste gezicht dunne verhaaltje dat Judith Koelemeijer in feite te bieden heeft met haar nieuwe boek. Nee, dan zit ik toch echt meer op de punt van mijn stoel in afwachting van de biografie van W.F. Hermans, die in oktober ten langen leste zal verschijnen. Vermoedelijk zonder enig rumoer, zonder de tussenkomst van DWDD of Pauw & Witteman of een paar grote interviews met de schrijver ervan. Omdat er toch niets mee te halen valt. Of moet zo’n bijna twintig jaar dode Hermans levende figuren als Gijp en van der Meijde toch naar de kroon steken? Het is immers 2013.

Advertentie