Als er de afgelopen weken één beeld is geweest dat op mijn netvlies werd geëtst en daarmee tegelijk in mijn ziel gegrift, dan was het wel die opname van dat in radeloze woede en van pure machteloosheid huilende jongetje in Damascus nadat hij in een aanval met gifgas was terecht gekomen en had gezien en meegemaakt wat dat allemaal teweeg had gebracht. De onbeschrijfelijke pijn en het intense leed van dat kind gingen mij door merg en been en kwamen meedogenloos bij mij binnen. Ontdaan was ik door het enkele feit dat dit weerloze kinderen kon worden aangedaan, en tegelijk gevangen in het beeld dat mij nadien niet meer losliet en mij alleen maar woedender maakte, ook naarmate het vaker werd herhaald. Ja, over de hele wereld werd er natuurlijk wel ach en wee en o schande geroepen. En het moest niet mogen en niet kunnen, waarbij alle politieke leiders tenminste zeker wisten dat zij aldus het gelijk aan hun zijde hadden. Hoewel dat ook meteen weer verpakt was in de bekende balen van vrijblijvendheid waarmee hun verklaringen en welsprekendheid in dit soort situaties haast als vanzelfsprekend vergezeld gaan, zodat de indruk van gespeelde verontwaardiging maar al te gemakkelijk wordt gewekt. En nog niet eens zozeer door mannen als Obama, Hollande en Cameron die moeilijk een gebrek aan initiatief en goede wil in de Syrische kwestie kan worden verweten noch dat hun mooie woorden niet gepaard zouden gaan met de bereidheid tot daden.
Daarvoor kun je eerder en beter terecht in de vaderlandse politiek waar men zoals te doen gebruikelijk om een mening nooit verlegen zit, zeker als de politieke correctheid ermee is gediend. Maar kom niet bij die Haagse standwerkers in opinies, die beterweters, aan met het idee om dat in actie om te zetten, om die huilende knul in Damascus uit zijn ellende te halen, om daar de handen naar uit steken. Want dat is net even teveel gevraagd van al die types in hun snel gesneden kostuums die er als die wiedeweerga bij zijn om stelling te nemen om zich dan onmiddellijk te verschuilen achter het internationaal recht, het Handvest van de Verenigde Naties en nog meer van zulke papieren tijgers die wel uitgevonden konden zijn om de Timmermansen, de van Bommels en politici als Wilders op hun wenken te bedienen en dat alibi te verschaffen waardoor zij met hun medeleven en praatjes goede sier kunnen blijven maken zonder dat het hen ook maar een druppel energie kost. En die kerels waren het die dus steeds voor mijn geestesoog verschenen als ik die jongen in Damascus weer eens in tranen zag. Waardoor mij op die momenten geen andere woorden dan lafbekken en lammelingen te binnen schoten. Zo vergeven was ik van schaamte en woede, omdat dat in Den Haag kan, omdat wij daar zo blijkbaar zijn.
robschimmert 
Aan goede wil en bereidheid tot daden heeft men nog steeds niets.
De vraag is trouwens WELKE daden hier tot een bevredigend resultaat zouden kunnen leiden. Ik ben bang dat die daden, welke dan ook, weer andere weerloze kinderen tot slachtoffer zullen maken en een oplossing niet dichterbij zullen brengen.
Op een andere manier komen ook wij niet verder dan radeloze woede en pure machteloosheid.
Ik roep niet voor niks vaak: “binnenvallen”. Dit is precies de reden. Er zijn twee mogelijkheden, of we schaffen het buitenlandse journaal af, of we zetten een grote bek op tegen de VN.
Het probleem ligt hier niet bij de VN, maar bij de waardeloze zwakte van de geheime diensten. Dwz die kunnen (of willen) geen duidelijke bewijzen leveren. Het enige dat ze kunnen bezwijzen is dat er gifgas is gebruikt, maar dan houdt het al snel op. Als de ‘bewijzen’ deze keer niet eens de Britten hebben overtuigd, dan is er zeker iets mis. Bij de vorige ronde werkte de geheime dienst van GB nog braaf mee met het verkopen van onzin over buizen die een Brits bedrijf aan Saddam had geleverd voor een monsterkanon. Natuurlijk nooit iets van gevonden, net zo min als de 50 ondergrondse bunkerpaleizen van Saddam en de enorme hoeveelheid gifgas die nog immer onvindbaar blijkt.
Het malle is dat het melden van Sarin juist aangeeft dat de opstandelingen daarmee meer in het verdachtenbakje komen. Sarin is al eerder door terroristische groepen ingezet. Een voormalige Nederlandse ambassadeur in Syrië zei ook terecht dat Assad er totaal niets aan heeft om gifgas in te zetten. Voor een deel van de opstandelingen is dat wel anders. Amerika heeft gedreigd dat daar de grens ligt en dat kan wel eens de echte aanleiding zijn geweest. Kortom Al-Qaida en andere terroristische groepen vinden het prima als de USA Assad uit het zadel helpt. Dan wordt het net zo’n bende als in Iraq, Afghanistan en Somalie. De USA maakt zich steeds meer gehaat bij de inwoners van dit soort landen en dat speelt de terrrorist en nog meer in de kaart.
Dat de VN niet functioneert is niet vreemd. Echt eerlijk is het bijvoorbeeld in zo’n veiligheidsraad niet verdeeld. De grootste democratie, India, staat daar buitenspel en kleine landjes als Frankrijk zitteen er wel in.
Aan deze analyse twijfel ik niet. Maar ik zou graag eens van je horen wat je van de bekende Haagse wijsneuzigheid vindt, van dat altijd maar vrijblijvende ach en wee – geroep zonder dat er een echt vervolg aan wordt gegeven. Want dat is wel de kern van mijn verhaal.
Nederland is helemaal een miniscuul landje en krijgt van de USA of anderen die ‘bewijzen’ hebben niet meer te horen als jij en ik. Met uitsel hopen ze aan meer informatie te komen, maar dat gaat natuurlijk niet lukken. Dus wijzen ze wat mij betreft tercht naar de VN, waar de USA als eerste haar bewijzen hooft neer te leggen.
Je hebt kans als Nederland vandaag de JSF’s koopt, dat ze dan wel te horen krijgen wat die bezwijzen zijn, met het verzoek om die JSF’s boven Syrië uit te proberen.
Grappig is wel dat Putin nu roept dat hij ook meedoet met de inval zodra er bewijzen zijn. Die zijn er dus niet; nu weten we het zeker. Putin: Obama 1:0.