Normaal gesproken kunnen de commentaren uit Iran met de nodige korrels zout genomen worden, doorspekt als ze nu eenmaal meestal zijn met propaganda en holle retoriek die wel door het heersende regime ingefluisterd kon zijn. Waardoor je daar doorgaans dus niet op een objectieve analyse van de feiten hoeft te rekenen. Tot afgelopen week het woord werd gegeven aan een politiek commentator uit Teheran die zo maar toch de nodige behartenswaardige dingen had te zeggen over de naderende interventie door enkele Westerse grootmachten in Syrië. Want los van de vooringenomenheden die uiteraard te herleiden waren tot de Syrisch – Iraanse vriendschap, bleek zijn betoog over en analyse van de te verwachten situatie een aantal elementen te bevatten die meer dan het overdenken waard waren, met name voor regeringsleiders in Westerse landen. Hen attendeerde hij er namelijk op dat de vanzelfsprekendheid waarmee door hen gesproken werd over een interventie in en een strafexpeditie tegen Syrië, ongeacht of er wel of geen mandaat door de Veiligheidsraad daartoe zou worden gegeven, getuigde van een arrogantie ten opzichte van de rest van wereld. Alsof bij het Westen een bijna natuurlijk en moreel recht zou bestaan om het initiatief tot deze eenzijdige aktie te nemen.
Met voorbijgaan aan, zeg maar met bijna minachting van grote en zelfbewuste mogendheden als bijvoorbeeld China, Rusland, Brazilië, Iran en Zuid-Afrika, staten die op het wereldtoneel zowel in politiek als economisch opzicht van steeds grotere betekenis aan het worden zijn en die zich niet zo maar opzij laten schuiven. Omdat hun invloedssfeer alleen maar aan het groeien is, met als sprekend voorbeeld de Braziliaanse invloed in Latijns – Amerika en die van China in Afrika, zal de Westerse arrogantie die zich in de Syrische kwestie opnieuw laat zien, onvermijdelijk leiden tot een isolement van de Westerse wereld, dat weliswaar comfortabel mag lijken door militaire superioriteit, maar per slot van rekening zichzelf tegenkomt als de heerschappij over grondstoffen en daarmee de economische suprematie elders zal blijken te liggen. Want verhoudingen beginnen zich in de wereld steeds meer die kant op af te tekenen, luidde het betoog en de waarschuwing tegelijk met daarin meer dan genoeg waarheden begrepen, om er wel ernstig rekening mee te houden, met deze uitgesproken wijsheid uit Iran.
robschimmert 