Er zijn van die televisie – uitzendingen waarvan ik de kriebels krijg, die mij echt jeuk bezorgen. Waarbij de aanstellerij die er dubbel en dik bovenop ligt bij wat er op de buis te zien is, de ware garantie vormt voor mijn irritatie. En het vervelende is dat dat gespeelde gedrag, die pseudo-vrolijkheid, dat quasi – geluk op televisie alleen maar toeneemt en daarmee ook mijn ergernis, merkte ik afgelopen zaterdag weer toen ik bij het zien van het Prinsengrachtconcert met mijn neus op die feiten werd gedrukt. Want het is mij net te toevallig dat ik liefde ineens zie opbloeien als de camera een stelletje in beeld krijgt dat per omgaande heftig gaat zoenen, zoals ik het ook weiger te geloven dat het toppunt van pret wordt bereikt als ‘Granada’ wordt gezongen, terwijl de prosecco binnen handbereik is. Wat je in feite wel zou moeten aannemen als al die stralende gezichten op dat eigenste moment in beeld worden gebracht, waar dan ook nog de spontaneïteit vanaf druipt als je tenminste bereid bent om de suggestie zoals die op de tv wordt gewekt, te volgen.
Het lijkt daar op en rond het Amsterdamse water wel niet op te kunnen, zoals de lach en de kippenvelmomenten over de gezichten en door de menigten rollen en het geluk op aarde zo maar zichtbaar wordt. Met alleen maar Avro, hockey, Frits Sissing, de VVD en uiteraard prominent aanwezig en hoorbaar die Gooise jjrrr die de hoofdnoot en – toon vormt in dit gerecht van muzikale gelukzaligheid dat maar niet op schijnt te kunnen. Zo overdadig wordt het geserveerd en bijna de huiskamer in gekwakt, waardoor je als je er al niet beroerd van wordt, er op zijn minst jeukbulten van moet krijgen. Omdat leuk best leuk kan zijn, maar het dus zo leuk als bij het Prinsengrachtconcert ook weer niet hoeft. Als het gehele beeld wordt beheerst door aanstelleritis, waar geen kruid, laat staan goede muziek nog tegen opgewassen is en daarmee elk genieten bij voorbaat bederft.
robschimmert 
Ik begrijp niet dat je naar al die onzin kijkt.
Er leven hier meer mensen in huis die ook een eigen voorkeur hebben, waardoor je soms wel met dit soort ongewenste programma’s wordt geconfronteerd.
En laat je ze dan en deel je dit op weblog, of ga je thuis ook de strijd aan?
De uitkomst van een deal. Ik mijn deel en anderen hun deel. Leven en laten leven is immers wel zo gemakkelijk.
Ook wel zo handig in een huwelijk. Ik hoorde ooit van Aart Staartjes, zijn ouders gingen scheiden na hun 60e, dat moeder van KRO was en vader van de Vara, dat hij al een uur voor de uitzendig van de Vara begon de tv aanzette en vanachter zijn krant in de gaten hield of moeder hem niet omzette.
Gelukkig hebben wij hier ongeveer dezelfde smaak en hoeven wij niet mee te kijken naar dingen waar wij kromme tenen van krijgen. Wat jij hier noemt ken ik niet.
Je klaagt wel vaker over programma’s waar je ongewild mee zit te kijken. Waarom zet je geen koptelefoon met een fijn muziekje op, draai je stoel om en duik in een pakkend boek!