Het lot van El Hamdaoui

Mounir El Hamdaoui. Te vrezen valt dat ook hij gedoemd is tot een zwerftocht langs tweederangs Europese voetbalclubs, welke wel moet eindigen in de hoogste voetbalklasse in Canada of in de Qatarese woestijn. Omdat geld nog alleen zijn geknakte trots kan vergoeden nadat hij door een volslagen gemankeerd zelfbeeld en falende zelfreflectie alleen maar tot die zelfoverschatting kon komen die hem tot nu toe in zijn voetballoopbaan dus deed belanden op plaatsen waar onbegrip wel als vanzelf zijn deel moest worden. Met een volgende afgang als de logische konsekwentie. Dat lijkt het lot van Mounir El Hamdaoui geworden, nu hij maar blijft weigeren te erkennen dat ook in de voetballerij gelijk hebben en gelijk krijgen toch echt verschillende grootheden zijn, waarvoor je wel zelf je bijdrage moet leveren om ze bij elkaar te krijgen. Omdat voetbal immers een teamsport is, waar je succes ook behaalt dankzij anderen. Medespelers en de trainer. En waarin geen deel, dus geen enkele voetballer, groter is dan het geheel, het team waartoe hij behoort. Ook El Hamdaoui niet. Voor wie dat nog steeds lastig schijnt te zijn om te begrijpen nadat hij eens bij AZ de sterren van de hemel speelde, maar verblind werd door zijn eigen succes.

Waardoor hij dus heel snel vergat dat de voorwaarden daartoe nadrukkelijk werden geschapen door een aantal even getalenteerde medespelers die inmiddels wel hun weg hebben gevonden naar de top van het Europese voetbal. Omdat zij dienstbaarheid in hun bagage hebben en snappen dat winst slechts verkregen wordt door het spelletje samen te spelen. Zo niet dus Mounir die op zijn negenentwintigste inmiddels al een respectabel clubs heeft gesleten zonder die aloude voetbalwijsheden in pacht te hebben gekregen. Na Excelsior, Tottenham Hotspur, Derby County, Willem II, AZ, Ajax en Fiorentina gaat het stuivertje wisselen door hem even vrolijk verder omdat men tot nu toe nergens zijn door hem zo vermeende kwaliteiten schijnt te willen onderkennen. Waardoor hij nu de stap richting Malaga heeft gezet, waarbij het verder onduidelijk is of dat zijn wil was of dat het zijns ondanks gebeurde. Het resultaat blijft dat hij wel steeds verder van huis in Rotterdam raakt en dichterbij zijn eindbestemming komt die wel in de Qatarese woestijn moet liggen. Waar hij in elk geval wel de tijd en de gelegenheid heeft om tot in de eeuwigheid over zijn talenten en niet begrepen kwaliteit te blijven reppen. Want wie zo als hij in elkaar zit, kan niet anders dan een dergelijk lot treffen.

Advertentie