Het volgende dieptepunt in de nieuwsgaring en berichtgeving werd gisteren bereikt toen breeduit bekend werd gemaakt dat Diederik Samsom en zijn vrouw gaan scheiden. Een woordvoerder van de PvdA was erbij gehaald om dat nieuwsfeit de wereld in te sturen dat dan ook prompt, maar wel tot mijn onaangename verrassing, pontificaal en prominent, want met foto, op haar pagina 2 werd gebracht door de Nederlandse kwaliteitskrant, NRC Handelsblad. Hoe diep kun je in die hoedanigheid zakken, was mijn eerste reaktie. Want wat is in feite de waarde van die wetenschap bij de beoordeling van het functioneren van Samsom als politiek leider? Wat draagt het bij aan het begrip van het complexe politieke proces? Nul komma nul, waarmee de overbodigheid van dit bericht dunkt mij voldoende aangetoond zou moeten zijn. Maar de NRC voert dan natuurlijk een wegwezer van formaat aan om met dergelijk triviaal nieuws te komen. Namelijk de omstandigheid dat Samsom zijn thuissituatie, zijn gezin nadrukkelijk opvoerde tijdens de verkiezingscampagne in een promotiefilmpje. Waarmee hij dus de weg effende voor deze berichtgeving en het wel degelijk relevant werd om daaraan dus een follow up in deze vorm te geven nu in zijn privésfeer een verandering was opgetreden.
Hoewel dat feit niet te ontkennen valt, blijft het voor mij hoogst twijfelachtig of de kennis ervan voor mij als belangstellende in de vaderlandse politiek, er echt toe doet. Wat moet ik ermee als ik er niets mee kan en ook niets wil, omdat het mij totaal niet interesseert, zoals ik mij dat ook niet kan voorstellen van al die andere lezers met eenzelfde belangstelling voor de binnenlandse politiek. Waaruit onvermijdelijk de konklusie volgt dat hiermee een andere lezersgroep is bediend, waarvan ik mij eerlijk gezegd niet kan voorstellen dat die tot het vaste NRC Handelsblad – bestand hoort. Of het zou zo maar moeten zijn dat de redactie van de krant met dit bericht toch op een of andere manier een politiek feit heeft willen realiseren om aldus invloed uit te oefenen op de positie die Samsom op het Binnenhof inneemt. Iets anders kan ik mij namelijk niet voorstellen bij het feit dat dit bericht op die plaats werd gebracht. Wat, als dat inderdaad zo zou zijn, aangeeft dat deze krant dan niet meer de meneer is die ze altijd is geweest, maar die plaats en haar objectiviteit heeft verlaten om ook met de wolven mee te kunnen huilen en het geluid te maken waarvan de media steeds meer vervuld zijn, waarschijnlijk met de bedoeling om abonnees binnenboord te houden.
De krant moet ervan leven…
We kunnen wel net doen alsof dit geen nieuws is, maar dit is definitiever dan welke politieke maatregel dan ook.