Als er iets mijn verstand te boven gaat, dan is het wel de loop van de gebeurtenissen in Egypte, gedurende de afgelopen twee maanden. Het raadsel dat er in besloten ligt, is wat mij betreft vele malen groter dan de hele Syrische burgeroorlog bij elkaar omdat de respektievelijke stappen en fasen welke die liet zien, in de tijd uitgedrukt nog een redelijk voorspelbaar verloop kende. In schrille tegenstelling dus tot de Egyptische werkelijkheid en alles dat daarmee samenhangt. Want het gemak en de bijna vanzelfsprekendheid waarmee een langs democratische weg gekozen president terzijde werd geschoven omdat hij niet aan de verwachting van elke Egyptenaar bleek te voldoen, tart natuurlijk elke beschrijving en iedere notie van democratie. In weerwil van het feit dat die president met een minimale meerderheid verkozen was. Zelfs daarin kan voor de grootst mogelijke minderheid die er kennelijk in Egypte was en is, geen rechtvaardiging gelegen zijn om met hulp van het leger dan maar de macht te grijpen. Geen wonder dus dat die 51% Moslimbroeders zich massief daartegen verzetten en des te kwalijker het geweld dat tegen hen is en nog wordt gebruikt met reeksen van bloedbaden en vele dodelijke slachtoffers tot gevolg.
Wat ook nog eens allemaal kon gebeuren terwijl de wereld toekeek en uiteindelijk haar machteloosheid niet veel anders kon tonen dan door het ontbieden van wat Egyptische ambassadeurs in de desbetreffende hoofdsteden en door het laten horen van protesten die uiteraard slechts een symbolisch karakter hadden, omdat ze ten eerste aan dovemansoren waren gericht, maar ook nog eens de vele honderden slachtoffers niet tot leven brachten. Waarmee aan de traditionele lijdzaamheid van de beschaafde wereld bij gruwelen, geweld en onrecht zoals begaan in Chili, Argentinië, China, Birma, Vietnam, Cambodja, Somalië, Oeganda en Tsjecho-Slowakije, om maar enkele tragische voorbeelden te noemen, een volgend treurig hoofdstuk wordt toegevoegd, waarvan ik opnieuw niets begrijp. En nog minder dan dat van al die formules en plichtplegingen waarin de verontwaardiging van de wereld wordt gegoten, terwijl er zoveel meer mogelijk is om woede en boosheid, voor mijn part solidariteit, een echt gezicht te geven, in plaats van aan die obligate schijnbewegingen te doen, die als het er op aan komt, de enige te maken gebaren schijnen te zijn.
robschimmert 
Volgens mij snappen ze het zelf niet, en ze verwachten ook nog dat de toeristen gewoon blijven komen en doen alsof er niets aan de hand is.
Het probleem van problemen is dat ze nooit eenvoudig zijn, anders werden die problemen wel opgelost. Journalisten proberen problemen eenvoudig voor te stellen en daardoor krijg je de indruk dat het eenvoudig is en dus eenvoudig is op te lossen.
In Egypte is het het leger dat de dienst uitmaakt. Zij hebben 40% van de Egyptische economie in handen. Elke Egyptenaar is dan ook op een of andere manier verbonden of afhankelijk van het leger. Eerdere dictators kwamen uit het leger en Morsi of welke president dan ook zit er bij de gratie van het leger.
Morsi heeft eerlijk gewonnen in de eindronde van de candidaat die het leger naar voren had geschoven, te weten een voormalige premier onder Mubarak. De keuze van de jongeren die deze facebook-revolutie in gang hebben gezet was al een ronde eerder afgevallen. Dat Morsi won was niet gek. Dat de Moslims dat prima vonden en de jongeren niet zo was ook te verwachten.
Die revolutie was net als in Tunesie en Lybie om economische vooruitgang te doen. Ook daar had de crisis flink toegeslagen en men gaf er de oude leiders de schuld van. Maar helaas kunnen de nieuwe leiders ook geen werk scheppen en gaat het er niets beter dan voorheen. Dus de jeugd weer op de baricades . Het leger is het met hen eens en zet Morsi af. Dat laatste konden ze voorheen wel doen maar bij een democratisch gekozen president geeft dat natuurlijk gelazer.
De USA die de laatste jaren steun , toeverlaat en wapenleverancier van Egypte was zit zoals gebruikelijk in een spagaat. Ze vinden het prima dat er een gekozen president kwam, maar dat mocht natuurlijk geen moslim zijn. En om het allemaal nog wat lastiger te maken hebben de Kopten (Christenen) de steun van het leger nodig om daar te kunnen overleven.