Het kan best zijn dat ik niet zo’n ontwikkelde smaak heb, dat mijn smaakpapillen niet verfijnd genoeg zijn. Met als gevolg dat ik zowel bij het nuttigen als bij het bereiden van gerechten tegen voor mij opvallende omstandigheden aanloop. Zo zijn er ingrediënten, het merendeel durf ik te zeggen, die helemaal naar mijn smaak zijn, die ik graag heb. Daarnaast stuit ik logischerwijs op ingrediënten en gerechten, een kleine minderheid, waar ik niets mee heb of die mij met afkeer vervullen. Wat volgens mij ook gebruikelijk is. Maar dan is er nog een serie ingrediënten en gerechten die mij totaal niets doen, die voor mij kraak noch smaak vertegenwoordigen, waardoor ik mij afvraag wat hun rol bij de bereiding precies is en welke waarde zij toevoegen aan datgene dat op tafel wordt gezet. Een sprekend voorbeeld is voor mij de knoflook, te meer omdat ze zo royaal gebruikt wordt zonder dat ik het inzicht verkrijg wat de bijdrage ervan is tot de smaak van het gerecht dat uiteindelijk opgediend zal worden. Het nut en de aantrekkelijkheid ervan ontgaan mij dus ten enen male. Zoals ik minstens zo grote vraagtekens zet en misschien nog wel meer twijfels heb bij het gebruik van mozzarella, die Italiaanse kaas van buffelmelk, waar ik kraak noch smaak bij kan ontdekken of verzinnen.
Hoogstens dat het eenzelfde substantie heeft als stopverf dat in elk geval de eigenschap heeft om een geur te produceren, waarvan ik dus niet weet of die synoniem is met een vorm van smaak. Waarmee ik verder alleen gezegd wil hebben dat mozzarella voor mij niet meer betekenis heeft dan dat ze een gerecht omvang en substantie geeft en verder niets bijdraagt, laat staan dat ze kans ziet om mijn smaakpapillen te prikkelen. Verre van dat. En eenzelfde onbestemd gevoel koester ik ook ten aanzien van een aantal pasta’s zoals de penne, de pipe rigati en de fusilli, die dan wel het voordeel van mijn twijfel krijgen omdat ik mij er bewust van ben dat zij als uitgesproken neutraal ingrediënt het basisproduct voor een maaltijd vormen en daarmee ertoe uitnodigen om de juiste producten erop en eromheen te gebruiken om een aantrekkelijk gerecht op te kunnen dienen. Duidelijk een ander verhaal dan met en ten aanzien van de mozzarella, waar niets mee aan te vangen is vanwege het gemis van enig karakter waardoor het zelfs de smaak van water bij lange na nog niet benadert.
robschimmert 
Knoflook is zeer smaakbepalend in sommige gerechten, denk maar eens aan taziki, maar zeker ook bij het bakken. Mozzarella is altijd een onderdeel van, en naar mijn opzicht een must op een pizza, waarbij deze zich als een spin door alle ingrediënten beweegt en daarvan de smaak opneemt. Mozzarella is hier een vast onderdeel van het boodschappenlijstje. Wat vaak Italiaanse ingrediënten bevat .
Mozarella is maar zelden mozzarella. Men heeft er een neutraal smakend fabrieksproduct van gemaakt, zoals dat bij zovele voedingsmiddelen het geval is. Ik denk dat de mozzarella en ook de tomaten uit een Italiaanse bio-boerderij je wel degelijk zouden smaken. Enige jaren geleden had ik op Sardinië dat genoegen; heerlijk!