Maastrichts comité van aanbeveling

Wie enige kennis en benul van de vaderlandse geschiedenis heeft, weet dat het Nationaal Comité 200 jaar Koninkrijk al meteen bij haar aftrap de plank gruwelijk heeft misgeslagen. Hoe kreeg dat het namelijk verzonnen om een van de zes evenementen die in dat kader worden gehouden, toe te wijzen aan Maastricht? Een blunder en een stommiteit van hier tot gunder om de doodeenvoudige reden dat die hoofdstad van de provincie Limburg op 30 augustus 1814 bij lange na nog geen deel uitmaakte van het toen te stichten Koninkrijk der Nederlanden. Pas 25 jaar later ging Limburg tot het Koninkrijk behoren, terwijl het pas in 1866 officieel de elfde Nederlandse provincie werd. Zodat die viering in Maastricht er met recht met de haren bij lijkt gesleept. In ieder geval nergens op slaat en de Limburgse geschiedenis geen recht doet. Of het moet zo zijn dat er weer een legertje Limburgse hotemetoten te trappelen stond om vooral met de neus vooraan bij dat feestgedruis te kunnen staan. Want van dat soort loopt er hier in de provincie een heel regiment rond.

Met als opvallendste kenmerk dat het er een eer in stelt om de eigen naam genoemd te krijgen in verband met zo’n prestigieus evenement, om zijn eigen gewicht verzilverd te zien in dat plaatsje op de eerste rij naast een zo mogelijk nog hogere hoogwaardigheidsbekleder. Zodat het welhaast logisch was dat vooruitlopend op die herdenking die over ruim een jaar zal plaats vinden, nu al een Maastrichts comité van aanbeveling in het leven is geroepen dat verder geen andere rol speelt dan zo te heten, dus aan te bevelen en verder te bestaan ter ere van al die lichtgewichten die zo vluchtig zijn dat ze anders wel zouden worden vergeten. Waarvan dus nu geen sprake zal zijn met het lidmaatschap van dat comité van aanbeveling dat onder andere werd toegekend aan de gouverneur Theo Bovens, het wonderkind en aanstaand IOC – lid Camiel Eurlings en hotellier Camiel Oostwegel. Met aan het hoofd van dat hele gezelschap die even onvermijdelijke Maria van der Hoeven die met haar voorzitterschap wellicht ten overvloede de overbodigheid van deze club mag bewijzen, welke als enige betekenis heeft dat het deel uitmaken ervan voor deze en gene het cv nog een stukje langer maakt.