Het handelshuis PSV

Hoewel de aandacht van sportminnend Nederland momenteel praktisch volledig gefocused is op de Tour de France en de prestaties van onze landgenoten daarin, blijft op de achtergrond het geruis doorklinken waarmee de zomerse transfers in de voetbalwereld gepaard plegen te gaan. Met opnieuw, maar daar zijn we zo langzamerhand wel gewend aan geraakt, het meeste lawaai uit Eindhoven waar de plaatselijke voetbalclub PSV zich begint te ontwikkelen tot een waar handelshuis, dat zich kennelijk specializeert in de in – en verkoop van voetballers, want daar een mooie cent aan tracht te verdienen. Waarbij steeds meer de indruk gewekt wordt dat de prestaties tijdens het reguliere voetbalseizoen er voor de clubleiding veel minder toedoen omdat je nu eenmaal met een bijeen gekocht stel voetballers weinig eer kunt behalen. Dus lukt het niet linksom, dan moet het maar rechtsom en maken we van de club een Winkel van Sinkel, die niet door sportieve prestaties maar door simpele handel zwarte cijfers tracht te schrijven. Dat is het beeld dat bestuurders als Sanders en Brands in een paar weken tijd hebben opgeroepen. Want afgezien van Dick Advocaat, een hoofd opleidingen en een keeperstrainer zagen we nagenoeg het komplete tableau de la troupe dat een mislukt voetbalseizoen kende, verdwijnen of van de hand worden gedaan.

Van Bommel, Waterman, Hutchinson, Bouma, Engelaar, Lens, Pieters en Mertens. Van de ene op de andere dag waren ze er niet meer en werden ze wel of niet voor bewezen diensten bedankt, terwijl nagenoeg zeker hetzelfde staat te gebeuren met mannen als Strootman, Toivonen en Derijck, die je evenmin de eerste de besten kunt noemen, maar waarvan de geldswaarde voor PSV blijkbaar meer betekenis heeft dan de door hen geleverde en nog te verrichten sportieve prestaties. Hoezo is de voetbalwereld niet cynisch als mensen daar niet zo tellen als wel de euro’s die achter hun naam blijken te staan. Want als het op cashen daarvan aankomt, is hun naam zo uitgegumd en zijn ze nog sneller vergeten, althans in Eindhoven wel, waar de volgende lichting van slachtoffers van dit beleid al is aangetreden en in de rij staat om binnen een, twee jaar in meer geld verzilverd te worden. Dat jongens zoals Adam Maher, ene Jozefzoon, die Rekik, Jeffrey Bruma, Stijn Schaars en de Colombiaan Arias zich daarvan maar al te bewust zijn en vooral niet de illusie hebben dat zij voor een echte voetbalclub uitkomen. Want bij gebrek aan visie die daarvoor nodig is, kon PSV niets anders doen dan een handelshuis te worden, een Winkel van Sinkel waar voetballers geen mensen meer zijn, maar waar ze een, twee jaar lang in de etalage mogen staan om vervolgens meer op te brengen.

Advertentie