Daartoe toch half en half uitgedaagd door de in mijn ogen nogal merkwaardige nominatie van het terras van ‘Bie de Tantes’ in Eys in de Nederlandse Terras Top Tien, waarover ik mijn verwondering gisteren hier al uitsprak, ben ik op zoek gegaan naar de tien terrassen in Zuid – Limburg die wat mij betreft evengoed of zelfs nog meer in aanmerking kwam voor een dergelijke eervolle vermelding. Daarbij heb ik bewust gezocht naar vergelijkbare locaties en gelegenheden, dus alle terrassen in steden buiten beschouwing gelaten. Dat zou leiden tot een vergelijking van appels met peren. Dus wees niet verbaasd als hier verder nergens gesproken wordt over het Vrijthof, het Amorsplein en het Onze Lieve Vrouweplein in Maastricht of als de Markt in Sittard of het Pancratiusplein in Heerlen plus de Markt in Kerkrade niet aan bod komen. Ik heb me beperkt tot de buitengebieden, die uiteindelijk voor de bezoekers van Zuid – Limburg ook veel aantrekkelijker zijn. Die rondgang in mijn geheugen en ervaring heeft een volgend lijstje van tien terrassen opgeleverd:
Café ’t Piepke in Mesch, waar je je op een Frans dorpsplein waant – de Gerardushoeve in Epen, met een werkelijk fabuleus uitzicht op de Vijlenerbossen en op het Geuldal tot aan het Belgische Hombourg en Welkenraedt toe – de Bokkenrijder op het Drielandenpunt in Vaals met een vergezicht op de hele stad Aken – de Bernardushoeve in Ubachsberg, met een fraai buiten – en binnenterras, waar het ook ’s winters goed toeven is, met name door een fantastisch vergezicht over het hele Ransdalerveld – Brasserie la Meuse in Eijsden dat zijn aantrekkelijkheid vooral ontleent aan haar ligging vlakbij het voetveer naar Petit Lanaye – Lodge 7 in Vaals, met een imposant gezicht op het Drielandenpunt, op Vaals en op de grensovergang Wolfhaag – Viva Lanterne in Wahlwiller is het ware alternatief voor de vakantieganger die niet naar Frankrijk gaat maar toch het gevoel wil hebben daar te zijn – de Brakke Berg in Geulhem ligt in het Geuldal bij Valkenburg aan de voet van de heuvel waar het etablissement haar naam aan ontleend heeft – Café de la Frontière in Slenaken met als bijzonderheid dat het een met blauwe regen overhuifd terras heeft en specialiteiten uit de Zuidafrikaanse keuken biedt – Auberge ’t Koffer in Mesch, dat ligt op de plaats waar de geallieerden in 1944 voor het eerst Nederlands grondgebied betraden en dat een afgesloten terras heeft dat een verrijkende stilte biedt.
Gelukkig staat mijn favoriete terras er niet bij… Midden in de bossen en in de zomerperiode helaas overvol. Maar dat halen we in het najaar en voorjaar wel in.
Hé, dat is merkwaardig; ik heb hier een boek over de bevrijding van Eindhoven, dat deel uitmaakte van de operatie Market – Garden, en daarin staat dat het bij Borkel -Schaft was (als je van Valkenswaard naar de grens rijdt) dat de eerste geallieerden viet zetten op Nederlandse bodem. Er zit zelfs een plaquette in het betreffende bruggetje waar die Britse verkenners overheen reden. Hoe zou dit zitten?
viet = voet
In Mesch arriveerden de geallieerden op 12 september 1944 om 10.00 uur ’s ochtends. Google maar op Mesch en geallieerden.
Aha, maar die Britse verkenners gingen hier al op 11 september de grens over, lees ik.
Ik geloof het graag. Ik ben er zelf niet bij geweest. Ik citeer alleen maar….
Ja, typisch toch, hoe zo’n (lokaal) misverstand zo lang kan blijven bestaan blijkbaar
Trouwens, het is ook nog het wachten op Zeeuws-Vlaamse bronnen die zonder twijfel ook als eersten bevrijd zullen zijn.