Het kan best zijn dat ik er helemaal naast zit met mijn volgende beweringen. Daarom zeg ik maar op voorhand dat ik helemaal niets heb met de wereld en de sfeer die rond fitness bestaat, zoals ik evenmin iets snap van die bovenmatige fixatie op het eigen lijf. Alsof er niets belangrijkers bestaat dan de fysieke gesteldheid, de strakheid van het lichaam. Je zou waarachtig gaan geloven dat de uiterlijke verschijning van de mens nog de enige norm is waarnaar deze beoordeeld wordt. Zo lijken alle inspanningen erop gericht om die te perfectionneren, kon een ware lichaamscultuur ontstaan waaromheen een branche van sportscholen, fitnescentra en trainers tot leven is gekomen. Alleen roept het bij mij de vraag op wat het nu helemaal heeft opgeleverd, die sessies en abonnementen om aan allerlei toestellen te hangen en te trekken, om te fietsen dan wel te roeien tot het zwart voor je ogen ziet. Want om daarin te slagen, dus succesvol te zijn, is het niet slechts een kwestie van een tijdje daarmee bezig te zijn. Maar wordt een verandering van levensstijl vereist. Wat de nodige zelfdiscipline vergt. En daar schijnt hem meteen de crux te zitten. Omdat niet te ontkennen valt dat het gros van al die beoefenaars van fitness na verloop van tijd toch afhaken en de euro’s die zij eraan besteed hebben, weggegooid geld zijn gebleken.
Mensen moeten fitness namelijk wel zelf doen en volhouden. Wat met alle besognes die mensen aan hun hoofd hebben, vaker teveel van hen gevraagd is. Maar de fitnessbranche, die deze ontwikkelingen zonder twijfel met lede ogen heeft aangezien, toont niet voor een gat te vangen te zijn. Integendeel, heeft dat zelfs in de markt ontdekt en biedt nu dus allerwegen personal trainers aan die mensen met hun fysieke klachten en wensen op het goede spoor moeten houden, de weg moeten wijzen naar die superieure lichamelijke verschijning en het algeheel welbevinden. Dat zal vast een succes worden, waardoor het nog eens zover komt dat als zich dit voldoende doorspreekt, de ene helft van Nederland bij wijze van spreken de andere helft traint en ieder dus zijn eigen personal trainer heeft. Waar je je uiteraard mee kunt vertonen als het al niet bijdraagt tot een verhoogde status en een toegenomen respect. Want het is me nogal wat zo’n trainer voor jou alleen, gedurende een aantal uur per week en ook nog eens tegen een tarief van vijftig euro per uur. Zo heb je namelijk wat en in elk geval verschillende vliegen in een klap als je dat in het voorbijgaan en bijna achteloos op feestjes en op je werk kunt laten vallen. Dan is er daarmee alleen al haast een wereld gewonnen.
Nee, de grote winst van de fitnessbranche zit hem hierin, dat slechts 1/3 van de mensen die uit schuldgevoel vanwege hun zoutzakkerige lichaam een abonnement neemt ook daadwerkelijk elke week komt opdagen. Dus je hoeft slechts voor 1/3 deel van je abonnementhouders faciliteiten te bieden.
Ah, het systeem dat de banken ook hanteren. Alleen is hun percentage nog lager.
Precies