In het vierde en laatste portret van Duitse big bands van na de Tweede Wereldoorlog komt het orkest aan bod dat eigenlijk de standaard voor al die ensembles genoemd mag worden omdat haar repertoire volledig gebaseerd was op de Amerikaanse traditie, waarin geen enkele ruimte werd genomen voor experimenten dan wel specifieke arrangementen. Het gaat in dit geval om de RIAS Big Band, het huisorkest van de RIAS in Berlijn, waarbij de letters RIAS de afkorting vormden van ‘Rundfunk in Amerikanische Sektor’. Die omroep heeft onder die naam bestaan tussen 1946 en 1992 en is daarna opgegaan in de Deutschlandfunk. Hoezeer deze big band hechtte aan traditie blijkt wel uit haar uitvoering van “My old flame” dat als ode aan de grote bandleider Stan Kenton werd gebracht en wel een exacte kopie kon zijn van diens interpretatie van dit nummer.
robschimmert 
Daarom is het waarschijnlijk ook zo saai, alles wat uit Duitsland komt. Ze nemen geen ruimte voor experimenten.