Er is al zoveel over Facebook geredeneerd dat ik mijn gedachten er ook nog wel aan mag toevoegen. In de rijstebrijberg van meningen kan die er van mij best nog bij zonder dat daarmee het verschil gemaakt hoeft te worden. Als ik mijn zegje maar heb gedaan, is het mij al genoeg en kan ik ook weer verder op Facebook, dat zoveel uitgesproken voor – en tegenstanders kent, zonder dat mij echt duidelijk waar de scherpte in die controverse vandaan komt en die wat mij betreft ook helemaal niet nodig is. Omdat dat sociaal medium zich voor zoveel doeleinden laat gebruiken zonder dat het verder iemand hoeft te hinderen. Vrijheid, blijheid, durf ik zo maar te zeggen en zo ontrolt die zich ook voor mijn ogen, waarbij ik wel bij bepaalde verschijningsvormen mijn vraagtekens zet. Maar als iemand daar zijn lol in vindt, is het mij verder best, zonder dat ik in die benadering hoef mee te gaan. Te meer omdat ik inmiddels mijn eigen way of life op Facebook heb gevonden die mij in een reeks van opzichten aanstaat, hoewel ze nog veel beter kan worden. In de loop van de maanden dat ik er nu min of meer aktief mee om ga, denk ik langzamerhand toch de modus te hebben gevonden die mij het meeste past. Want door aktief gebruik te maken van de mogelijkheid om te ‘liken’ word ik nu dagelijks voorzien van nieuws en updates uit hoeken die mij interesseren, zoals bijvoorbeeld door Al Jazeera, Ajax, Volkswagen, Amnesty International, Anthony Robbins, The Huffington Post.
Waaruit dan een op mijn maat toegesneden virtueel magazine ontstaat dat van dag tot dag, van uur tot uur geaktualizeerd wordt en bovendien een permanente verfraaiing en opluistering krijgt door alle berichten van mijn Facebook – vrienden. Dat is de ene kant van mijn verhaal over mijn deelname in dat communicatieproces dat zich binnen Facebook voltrekt, de ontvangende kant dus. Anderzijds probeer ik ook steeds meer een actieve en zendende rol te vervullen door ten eerste datgene dat onder mijn aandacht komt en dat ik de moeite waard vind, door te sturen binnen de kring van diegenen aan wie ik via Facebook gelinkt ben als vriend, terwijl ik daarnaast mijn account ook als podium benut om de aandacht te vestigen op mijn belangrijkste virtuele aktiviteit, mijn weblog dus. Wat zoveel betekent dat elke verversing ervan, dus ook dit logje, onmiddellijk gemeld wordt als het gepubliceerd is. En omdat dat dus ook werkt, merk ik aan bezoekersaantallen, kan ik alleen maar tevreden zijn over Facebook als zodanig en over de effectiviteit ervan, die je wel alleen bereikt afhankelijk van je eigen wensen en behoeften en de vertaling daarvan in het omgaan met je eigen account.
Zie je wel, nog even en je hebt geen krant of varagids meer nodig. Nu nog een iPad.