Het moet toch zoiets als een verslaving zijn, wat ik de laatste jaren aan mijn fiets heb hangen. Het is twee keer per dag raak, omdat wij zowel een ochtend – als een avondkrant hebben. Lekker ouderwets. Dat zeker. Maar het geeft wel een vertrouwd gevoel, vooral als een van de laatste pagina’s telkens weer die sudoku bevatten, waar je zo’n minuutje of vijftien de hersens op mag breken. Tenminste als het er eentje is die met vier sterren is gekwalificeerd, dus de hoogste moeilijkheidsgraad wordt toegedicht. Voor minder doe ik het na zoveel jaren niet meer. Ik moet me nog wel uitgedaagd voelen, het idee krijgen dat ik er moeite voor moet doen. Dat vooruitzicht dat er weer eentje op komst is, is lekker en meteen de reden om er direkt aan te beginnen als de krant bij ons in de bus is gegooid. De sudoku heeft bij mij namelijk een hogere prioriteit dan het nieuws verkregen. Zo zijn de verhoudingen inmiddels omgekeerd. Waardoor met gemak van die verslaving gesproken kan worden, die soms nog wel eens kans ziet om mijn humeur te bederven.
Want ondervind ik normaliter geen problemen bij het vinden van de oplossing en de goede cijfercombinaties, wat over het algemeen in een roes, een euforie en een flow gebeurt, soms wordt zo’n stemming mij toch de baas en kom ik op een verkeerd spoor door het daardoor verdwijnen van elke ratio bij mij. Gevolg is dat ik finaal vastloop in zo’n sudoku en de draad die ik kwijt ben geraakt, niet meer kan oppakken en herstellen, omdat ik een groot deel van de velden al met ballpoint heb ingevuld. Waardoor ik genoodzaakt ben om die opgave terzijde te leggen, af te haken en uit te kijken naar een volgende sudoku. Met tot zolang een ontevreden gevoel en een aangetast humeur. En dat allemaal door zo’n rottige puzzle waar je, zo blijkt dus wel, op een lelijke manier aan verslingerd kunt zijn. Tenzij je helemaal terug gaat naar af en het potlood en het vlakgom bij de invulling ter hand neemt en het dan uiteindelijk altijd kloppend wordt. Maar kom daar nog eens om in een tijd dat we, dus zelfs ik ook een beetje, alleen maar sneller en verder moeten.
robschimmert 
Je hebt het NRC dus je lost de Sudoku van Ritmeester op. Je weet waarschijnlijk dat die puzzels in boekjes worden uitgegeven?
Vreemd dat jij fouten maakt. Ik maak zelden er een fout. Als ik het niet zeker weet doe ik het met potlood, en klein in een hoekje. In die puzzelboekjes is dat makkelijk weer uitgummen want het is lekker stevig papier.
Zolang ik nog fouten maak of op hol sla bij het oplossen, vind ik het nog leuk. Zou dat niet meer het geval zijn, dan stop ik ermee ondanks dat ik dan zal moeten afkicken.
Stap je dan over op Wordfeud? Kan ook op de pc! 😉