De tijd dat boodschappen doen, naar de kruidenier gaan, een eenvoudige en overzichtelijke bezigheid was, ligt ver achter ons. Dat idee bekruipt mij althans steeds meer. Het afwerken van dat enkele lijstje volstaat op geen stukken na meer. Het is een wekelijkse ontdekkingstocht door de supermarkt geworden. Het kon wel een bezigheid zijn die zich qua intensiteit en diepgang langzamerhand is gaan bevinden op het niveau van Research and Development. Of is de C1000 dan wel Albert Heijn onderhand geen laboratorium geworden met zijn variaties van alles en nog wat in het kwadraat waar je nauwelijks wijs uit wordt? En dan gaat het nog alleen maar over artikelen, producten en de veelsoortigheid in het aanbod ervan, waaruit je maar de goede keus moet zien te maken. Is dat op zich al een hijs van jewelste, het kan en moet tegenwoordig blijkbaar nog veel moeilijker. Want op de eerste plaats is er al het onderscheid tussen de zogenaamde A – merken en huismerken, waarmee het assortiment nog breder en veelvormiger wordt en het doolhof voor de consument alleen maar ingewikkelder. Hoewel die daarmee zeker niet aan het eind van zijn verkenning is en nog de nodige stappen zal moeten doen om zijn wekelijkse lijdensweg af te kunnen maken.
Hindernissen en valkuilen genoeg, waarmee nog niet eens de prijspakkers, akties, aanbiedingen en voordeeltjes zijn bedoeld, maar vooral gedacht moet worden aan al die houdbaarheids – en gebruiksdata zonder de aanduiding waarvan een artikel niet meer verkocht schijnt te kunnen worden. Laat mij dus niet lachen, omdat de kennis noch de vermelding ervan in feite iets toevoegt. Ik kan mij tenminste niet herinneren dat daar vroeger echt een groot punt van werd gemaakt. Waardoor die hele aanduiding veel minder te betekenen heeft dan ze ogenschijnlijk suggereert en evengoed weggelaten kan worden, omdat ze slechts verwart en een rookgordijn optrekt, ja zelfs de indruk wekt dat het na het verstrijken van die datum een nietswaardig product is geworden dat het beste richting afvalbak kan. Zoals die verhalen over kilocalorieën mij eveneens gestolen kunnen worden, pretentieus als ze zijn maar niets anders toevoegen dan pseudo-kennis waar geen sterveling ook maar iets mee doet, terwijl de verwarring erdoor alleen maar groter wordt en het boodschappen doen tot die onderzoekstocht, die bijna-wetenschap maakt, waar je wel drie keer over nadenkt voordat je eraan begint en waar geen plezier aan is te beleven omdat de grootgrutters kennelijk vinden dat je je hoofd er goed bij moet houden.
robschimmert 
Toch zijn er mensen die daar een hele studie van maken en daar ook nog plezier in hebben. Anders was die poespas ook niet nodig.
Daarom dus, dat ik het in huis halen van de noodzakelijke zooi graag aan een ander overlaat.
Geen enkel probleem. Meestal ben ik binnen 5 minuten door de winkel, zelfs bij de AH XL die ik niet graag bezoek. Voordat ik weg ga kijk ik in de kast, koelkast en vriezer en in de winkel loop ik het handigste rondje en kom dan vanzelf de dingen tegen die ik nodig heb. Omdat ik te voet ga, ga ik 2x per week en neem dus per keer minder mee. Als ik brood of koffie nodig heb ga ik richting west naar de Vomar en als dat niet zo is ga ik richting oost naar de Jumbo of Deka. AH’s heb in 4 richtingen en af en toe bezoek ik die voor een speciale salade of Mexicaanse groentezak. De rest kan ik bij de anderen een stuk goedkoper en vaak beter vinden. Een enkele keer per jaar ga ik naar de Aldi voor olijfolie en af en toe neem ik iets aan voedsel of afwasmiddel mee bij de Xenos, Hema of de Kruidvaten. Mijn voordeel is dat ik best iets kan vergeten, dan haal ik dat gewoon de volgende keer. Acties zie ik pas in de winkel. Aan bonuskaarten doe ik niet, wat AH erg duur maakt. C1000 en Deen zijn me te ver (3km) om dat te voet te doen, daar kom ik dus nooit. De Lidl is hier naast de Aldi, maar ook daar kom ik erg weinig.
Door dit verhaal duizelt het mij als buitenstaander nog meer, waar jij gedreven door de macht van jouw gewoonte waarschijnlijk blindelings je weg vindt.