Het NOS Achtuur Journaal blijft wat mij betreft spraakmakend, vooral als het gaat om de toon die er vaker in wordt aangeslagen. Gisterenavond was het weer raak en voelde ik mij opnieuw in de kuif gepikt toen stil gestaan werd bij het overlijden van de Argentijnse dictator Videla. Het was niet zozeer het chronologisch overzicht van zijn leven noch het historisch perspectief waarin zijn rol werd geplaatst. Waar het voor mijn gevoel fout ging, was het moment dat de positie van Nederland ten opzichte van de Argentijnse junta aan de orde kwam. Niet dat daarover feitelijkheden te berde werden gebracht. Dat was kennelijk te lastig voor de zittende redactie die blijkbaar te graag met de thans geldende wind van herstel en reactie meewaait en het dus nodig vond om voice – over Martijn Bink woorden in de mond te leggen waaruit een onverholen waarde-oordeel sprak over wat wij bij monde van de Nederlandse regering toen, in het midden van de zeventiger jaren, vonden van de schanddaden die door Videla en consorten werden begaan.
Dat toen door ons allen ingenomen standpunt, dat uiteraard in het licht van de heersende moraal nog altijd van kracht is, alsook de maatschappelijke discussie over het wel of niet deelnemen aan het WK Voetbal in 1978 in Argentinië werden zo maar weggezet als de typische voorbeelden van met het vingertje wijzen waarin wij Nederlanders in die jaren zo goed pleegden te zijn. Dat werd ons door dat NOS Achtuur Journaal nog even fijntjes onder de neus gewreven, vanuit het gemakkelijke comfort van momenteel van kracht zijnde opinies, waarin ethiek, moraal en normbesef er van geen kanten toe schijnen te doen, maar de wijsheid achteraf als nooit tevoren triomfeert. Met dank aan het schallende stemgeluid van Martijn Bink, die ik afgezien van deze dubieuze bijdrage nooit op een wezenlijker inbreng heb kunnen betrappen. Misschien moet mij dat naast de boosheid die ik nog steeds bezit, voldoende troost verschaffen over zoveel bewezen domheid en onwetendheid waarin uiteraard geen plaats is voor kennis van al die destijds verdwenen Argentijnse kinderen.
robschimmert 
Nu je het zegt. Mij schoot het gisteren niet in het verkeerde keelgat omdat ik het me nauwelijks realiseerde. Maar het was inderdaad geen vingertje wijzen, in dit geval. Ik ben het er wel mee eens dat Nederland daar goed in is, nog steeds, maar dit was geen vingertje wijzen. Van mij hadden ze Argentinie binnen mogen vallen om dat regime omver te werpen.
Goeie timing wel van Videla, om precies op Maxima Zorreguieta’s verjaardag te overlijden.