Steve Coleman

Geplaatst op 6 mei 2013 door

Een wat verlaat begin van de week. Maar met zulke fraaie weersomstandigheden verdient de tuin prioriteit, die haar dus vanochtend van harte werd gegeven. Noem een betere manier om met een schone lei van start te gaan, waaraan dan des te gemakkelijker een muzikaal vervolg gegeven kan worden in de vorm van altsaxofonist Steve Coleman (1956) en zijn Five Elements, als zij hun ‘Law of balance’ spelen. Als luisteraar nemen zij je met hun ritmes en up-tempo muziek, met hun mix van jazz, pop en funk gemakkelijk op sleeptouw, waarmee de week dan goed en echt is begonnen zonder dat je het hebt gemerkt.

http://www.youtube.com/watch?v=PGxQ5XcyuNM

Over robschimmert

een senior met een brede belangstelling en een sterke maatschappelijke betrokkenheid, die daaraan op schrift en in de vorm van een weblog vooral uitdrukking wil geven.
Dit bericht werd geplaatst in Muziek en getagged met , , , , , , . Maak dit favoriet permalink.

Een reactie op Steve Coleman

  1. Hazel Shepherd zegt:
    8 mei 2013 om 02:13

    WEER EEN MILES DAVIS BOEK: ”THE BLUE MOMENT” Op een blauwe maandag, namelijk maandag 2 maart 1959, nam Miles Davis zijn album “Kind of Blue” op met saxofonisten John Coltrane en Cannonball Adderley, pianisten Bill Evans en op één track Wynton Kelly, bassist Paul Chambers en drummer Jimmy Cobb. Vijftig jaar en miljoenen verkochte items van dit album later is alleen Cobb nog in leven. Na Ashley Kahn’s “Kind of Blue – The Making of the Miles Davis Masterpiece” (Da Capo Press 2000 ISBN 0-306-80986-9 hardcover) waarin de productie van het eerste modale jazzalbum en de achtergronden gedetailleerd werden belicht, komt nog een boek uit over “Kind of Blue”. Bij Faber and Faber verschijnt deze zomer Richard Williams epos “”The Blue Moment – Miles Davis’ Kind of Blue and the Remaking of Modern Music”. Richards is een voormalig Melody Maker medewerker en nu sportredacteur. Waarom viel deze LP op de grens van de vijftiger en zestiger jaren zo in vruchtbare bodem bij jazz en non jazzliefhebbers? En hoe kon dit qua verkoopcijfers de nog revolutionairdere free jazz van tijdgenoot Ornette Coleman linksom en rechtsom passeren? Williams legt de verbinding met componist Gil Evans plus de French Connection: de nouvelle vague filmbeweging in Frankrijk waar Miles in de vijftiger jaren muzikaal in participeerde (“Ascenseur pour l’échafaud” 1957 Louis Malle). Vervolgens wordt Camus erbij gehaald en het Franse existentialisme naast Miles’ interesse in Italiaanse pakken en Europese sportwagens. De levenswijze van Davis mondt volgens Richards uit in de formule “inner freedom”. Of op grond van deze vooraankondiging voldoende jazzboek liefhebbers en Miles Davis fans zijn te verlokken tot aankoop zal nog moeten blijken. En of “Kind of Blue” werkelijk dé “Remaking of Modern Music” veroorzaakte of dit alleen een suggestieve ondertitel is om de verkoop te stimuleren staat na deze zomer vast.

    Beantwoorden

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

Gravatar
WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit /  Bijwerken )

Google photo

Je reageert onder je Google account. ( Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. ( Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit /  Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s