De zanger Wim Sonneveld (1)

Hij wordt nog altijd een van de grote drie van het Nederlandse cabaret genoemd. Hij werd in één adem genoemd met zijn tijdgenoten Toon Hermans en Wim Kan. Toch sloeg ik hem als de conferencier en bedenker c.q. invuller van sketches minder hoog dan hen aan. Als zanger daarentegen was Wim Sonneveld (1917 – 1974) onovertroffen en zou hij met recht de eerste en enige grote Nederlandstalige chansonnier genoemd kunnen worden die met zijn fraaie, enigszins omfloerste stem teksten van onder andere Annie M.G. Schmidt, Ernst van Altena, Jean Senn en Friso Wiegersma op een onvergetelijke en gevoelvolle wijze wist te vertolken. Waardoor zijn liedjes tijdloos werden en nog altijd het beluisteren meer dan waard zijn. Aan de zanger Wim Sonneveld geef ik daarom graag een plek op de komende donderdagen van de maand mei, te beginnen met dat nog altijd relaxede “Zo heerlijk rustig“:

http://www.youtube.com/watch?v=jU8PLpVJn84

Advertentie

Over robschimmert

een senior met een brede belangstelling en een sterke maatschappelijke betrokkenheid, die daaraan op schrift en in de vorm van een weblog vooral uitdrukking wil geven.
Dit bericht werd geplaatst in Muziek en getagged met , , , , , , , , , , , . Maak dit favoriet permalink.

5 reacties op De zanger Wim Sonneveld (1)

  1. Het zal wel saai zijn maar bij ‘het dorp’ krijg ik vaak tranen in mn ogen. Blijft 1 van de mooiste Nederlandstalige nummers.

  2. Ximaar zegt:

    La Montagne van Jean Ferrat vind ik minstens zo mooi. La Chansonette van Yves Montand heeft Sonneveld ook laten bewerken naar ‘Zo heerlijk rustig.’ Daar klinkt Sonneveld meer als Sonneveld; irritant verwaand. Ik denk niet dat hij daar iets aan kon doen, maar mij heeft dat wel altijd aan hem gestoord.

    • Margo zegt:

      Ja, precies dat is wat mij ook in hem stoorde: dat arrogante. En hij had van die maniertjes …

      • robschimmert zegt:

        Misschien is het verstandiger om naar Sonneveld te luisteren. Ik noem hem namelijk niet voor niets een chansonnier. Ik kan me niet herinneren dat Brel, Brassens, Barbara, Moustaki of Ferrat nou echt een feest waren om naar te kijken. Des te meer om naar te luisteren.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s