Het liberale onvermogen

Hoe zeer een politieke partij een bestuurlijke traditie nodig heeft, wordt op dit moment in de dagelijkse praktijk van het Binnenhof bewezen. Het aantal affaires en incidenten is niet te tellen waarbij met name de liberalen, de VVD’ers, betrokken zijn. Hun onvermogen om professioneel te participeren in het landelijk bestuur treedt daarbij voortdurend aan het licht. Meestal, de uitzondering zoals Kamp daargelaten, blijken zij het gevoel te missen om het politieke spel te spelen dan wel te doorgronden. In nog geen week tijd zijn drie liberale politici vooral door eigen schuld op het publieke rooster terecht gekomen, omdat ze eenvoudigweg niet competent genoeg bleken. Achtereenvolgens de staatssecretarissen Teeven en Weekers en de voorzitter van de Tweede Kamer van Miltenburg leverden het overtuigend bewijs van de stelling dat het nooit goed is als het met een politieke partij te hard in de publieke gunst gaat en daardoor te snel een dominante plaats in het bestuur van het land of de provincie of de gemeente kan opeisen. Omdat er geen tijd is geweest voor scholing, om kader te vormen, om echte politici op te leiden, om kennis om te zetten in kunde en vaardigheden, waar het in de politieke arena immers het meeste op aan komt. Het tussen de regels door kunnen lezen. Non-verbale communicatie begrijpen. Snappen hoe in het Haagse de hazen lopen en wat de rol van de vierde macht, de ambtenarij is en weten hoe daar mee om te gaan.

Insider worden is cruciaal, waardoor deel uitgemaakt kan worden van het politieke spel, waar dan niet meer als een buitenstaander verwonderd en niet-wetend naar hoeft te worden gekeken, zoals Weekers, Teeven en van Miltenburg als geen ander demonstreerden en aldus afgingen en door het ijs zakten. Door eigen schuld, maar ook door een volledig ontbrekend inzicht in de Haagse verhoudingen als gevolg van het feit dat scholing en vorming bij de VVD nooit heeft plaats gevonden omdat die partij zo op rolletjes dankzij de lach van Rutte aan de macht kwam en dus allicht het gevoel kon ontstaan dat er niets mis zou gaan, omdat alles vanzelf goed zou komen. Dus niet, is maar al te duidelijk geworden en zal waarschijnlijk nog dramatischer aan het licht komen als ook Rutte op enig moment niet alles meer van zijn teflon-laag kan laten afglijden, omdat men van hem ook wel eens boter bij de vis, inhoud dan wel hom of kuit zal verlangen. Maar of hij dan wat te bieden heeft, is ernstig de vraag omdat hij bij uitstek de exponent is van dat liberale onvermogen, dat mindere goden dan hij dus al parten heeft gespeeld, en dat hem vroeg of laat ook zwaar zal opbreken. Waardoor hem dat eeuwige lachen zeker zal vergaan, als blijkt dat hij niets anders dan alleen die grijns te bieden heeft, dus per slot van rekening nergens voor deugt.

Advertentie