Het is best een ingewikkeld verhaal. Althans, dat vind ik ervan. Want ga maar na. Waar hoor je niet omstandig beweren dat dit het tijdperk is van het individu, dat zich zonder weerga kan en wil manifesteren en ontwikkelen? Wat staat het ego nog in de weg om te zijn zoals het is of vooral wil zijn. Niets toch? Hoezo sociale component in onze wereldbeschouwing? We zijn er immers slechts voor onszelf en worden daarin geholpen door alle middelen, de media voorop, om dat ook waar te maken. Geloofd is het mobieltje, de I – phone of welk instrument ook door middel waarvan wij onze capaciteit en kwaliteit, ons bestaan zichtbaar kunnen maken zonder daarbij een boodschap te hebben aan anderen. En bij voorkeur ongeremd en zonder welk voorbehoud ook. Ik, ik, en nog eens ikke, zonder dat de rest verder hoeft te stikken, omdat die eenvoudigweg in geen enkel perspectief nog te bekennen is. Zo ongeveer is het beeld dat opgeroepen wordt door de massieve, maatschappelijke dynamiek, waarin dus nauwelijks nog sprake lijkt van groepsprocessen, maar eerder de optelsom van individuele handelingen valt waar te nemen, tenzij er sprake is van een geregisseerde activiteit.
Want dan weten we ons ego onverhoeds en meteen daarin te parkeren, zijn we er als de kippen bij om onze individualiteit onder te brengen in een collectief. Waaraan deelnemen op dat enkele gevraagde moment plotseling belangrijker lijkt dan konsekwent jezelf te zijn en op jezelf terug te vallen. Waarom en met welk doel? Omwille van dat motto waaraan die gemeenschappelijkheid verbonden is? Het zou in die vorm zo maar projectie kunnen zijn door middel waarvan men buiten zichzelf treedt en de eigen individualiteit laat voor wat het is. Tweeslachtigheid heet dat, die beweging tussen dat permanente primaat van het eigen ik en dat bij gelegenheid ondergaan in het collectief van Alpe d’Huzes, een Vierdaagse, een Rotterdamse of Amsterdamse Marathon of een Limburgs Mooiste, waarin het getal van boven de tienduizend deelnemers steeds aan de orde is. Of moet die massaliteit per saldo ook de kracht van het individu, althans als het om het eigen zelfbeeld gaat, bevestigen en zelfs versterken? Zou het inderdaad zo ingewikkeld zijn? Voor mij geldt dat in ieder geval wel, omdat ik slechts hier en daar kans zie om een touw aan al dit gedrag vast te knopen.
robschimmert 