Als Vladimir Poetin morgen Nederland voor een dag aandoet en als bevriend staatshoofd wordt verwelkomd door de Nederlandse regering en volksvertegenwoordiging, zijn er redenen genoeg te bedenken om tegen zijn aanwezigheid te hoop te lopen en alle ongenoegens daarover demonstratief kenbaar te maken. Want bij de wijze waarop hij Rusland bestuurt, zijn genoeg kanttekeningen en vraagtekens te plaatsen en dan druk ik mij nog mild uit. Omdat minderheden in het Rusland van Poetin werkelijk niets te lachen en te missen hebben. Ongeacht of het om homosexuelen gaat, of om politieke tegenstanders of om representanten van de jongerensubcultuur, om maar een paar voorbeelden te noemen van kwetsbare groepen die de repressie van het Russische overheidsapparaat te duchten hebben. Waarbij Poetin met zijn macho – uitstraling en imago van onaantastbaarheid en onverstoorbaarheid natuurlijk het leidend voorbeeld is, dat zich aan niets of niemand ook maar iets gelegen laat liggen. Wat tegelijk ook het begin en eind is en ook moet zijn van het dilemma waarvoor allen zich morgen gesteld zien als zij demonstreren tegen de wijze waarop dit bevriende staatshoofd Rusland meent te moeten regeren.
Enerzijds dien je uiting te geven aan je verontwaarding over zijn volkomen foute beleid, waarin minderheden zonder uitzondering met veronachtzaming wat voor mensenrechten doorgaat over de kling worden gejaagd. Volkomen terecht dat daarover luidkeels de mond wordt opengedaan. Maar tegelijkertijd moet je als demonstrant er maar al te bewust van zijn dat je op datzelfde moment bezig bent om tegen een muur te praten. Want reken er vooral niet op dat Poetin gevoelig zal zijn voor enig teken van protest. Zo zit die vent namelijk niet in elkaar. Onwrikbaarheid en halsstarrigheid lijken zijn persoonlijke deviezen te zijn, waarmee alle demonstratieve uitingen van ongenoegen tegelijk tekens van machteloosheid worden en veeleer te beschouwen zijn als signalen naar de wereld, waaronder de Russische bevolking, dat er ook andere geluiden mogelijk zijn en dat verzet en protest tegen de repressie van Poetin niet tot de onmogelijkheden behoeven te horen. Dat kan de enige scope van de demonstratie van maandag 8 april tegen de aanwezigheid van Poetin zijn en dus haar betekenis, maar meteen ook haar grote dilemma.
robschimmert 
We kunnen hem toch gevangen nemen? Dat zou een mooie stunt zijn. Op grond van spionage? Er vliegen met de regelmaat van de klok zonder toestemming Russische vliegtuigen door ons luchtruim.
Haha, leuke Mack!
Ik denk er het mijne over. Rusland is gewoon een maatje te groot voor ons…