Een compliment voor Dijsselbloem

Zijn voorganger, de vorige voorzitter van de eurogroep, de Luxemburger Jean – Claude Juncker, had Jeroen Dijsselbloem niet beter op het schild kunnen hijsen dan met de verkondiging van zijn mening dat een voorzitter van de eurogroep niet altijd de waarheid hoeft te spreken en dat als het erom spant en serieus wordt dat er dan in die functie best gelogen mag worden. Wat spanning in het leven roepen ten opzichte van de waarheid is dan niet verkeerd. Want de financiële wereld, de beurzen, de analisten en al die andere sfeermakers eromheen moeten vooral in rustig vaarwater blijven. En als daar dan serieuze individuele belangen van beleggers en bankiers eerder mee zijn gediend dan het Europees electoraat, dan moet dat maar zo, volgens Juncker. Dat is volgens hem namelijk wel de enige volgorde die werkt. Zo cynisch is de realiteit, waaraan de Brusselse inner world hard mee heeft gewerkt om haar in stand te houden en de kiezer verder in slaap te sussen. Die zou eens de ingeving kunnen krijgen dat hij met zijn belastingen al die riskante spelletjes van banken en institutionele belegers via de EU tot hun kritisch einde toe mogelijk heeft gemaakt. Waardoor de openhartigheid van de opvolger van Juncker, Jeroen Dijsselbloem, al die belanghebbenden, dat hele muffe wereldje zo rauw op het dak viel.

Omdat hij met zoveel woorden aangaf dat het einde verhaal was voor al die piramidespelletjes die ten koste van met name de Noord-Europese kiezers waren gespeeld. Voorbij was de tijd van de leugentjes om bestwil, zoals die Juncker die namens die gehele financiële kliek gewend was te verkopen, alleen maar om de Europeanen zand in de ogen te strooien en om de tuin te leiden zodat het zakkenvullen op hun kosten onverminderd kon door gaan bij al die belanghebbende instellingen, waaronder uiteraard ook multinationals en de ontelbare grootverdieners. Dat was de kern van het signaal dat Dijsselbloem afgaf toen hij met zoveel woorden zij dat voortaan de veroorzakers van de problemen voor de oplossing daarvan als eersten zouden worden aangeslagen. Volgens het beginsel dat de vervuiler betaalt. Waarmee alleen maar helderheid ontstond en alles weer op de plaats viel waar het thuis hoorde, maar wat in de hektiek en de overspanning van de welvaart van de laatste jaren compleet uit het oog was verloren. Dus first things first, zoals dat van oudsher de gewoonte was. Wat tegelijk betekent dat Jeroen Dijsselbloem op de eerste plaats een groot compliment verdient voor zijn openheid en tegelijk vrijmoedigheid, waarna we vervolgens kunnen zien of er misschien ergens toch een puntje op een i zou kunnen ontbreken. Omdat hij ook weer niet onfeilbaar zal zijn.

Advertentie