Met 613.000 mensen die als werkzoekende staan ingeschreven is het hoogste werkloosheidscijfer in dertig jaar tijd bereikt. Toch een getal dat de nodige ophef zou moeten veroorzaken. Niet dus. Het is tot nu toe oorverdovend stil gebleven behoudens Lodewijk Asscher met zijn boterzachte reactie dat kabinetsbeleid wordt gezet op deze verontrustende ontwikkeling. Geen vakbond, geen politieke partij die iets van zich heeft laten horen. Alsof alles en iedereen al bij voorbaat murw en plat geslagen is en gewoon zijn eigen ding is blijven doen. Wat misschien ook wel het grote verschil is met het donkere begin van de tachtiger jaren, met hun economische malaise en gigantische werkloosheid, welke dan ook als een grauwe werkelijkheid in mijn geheugen staan gegrift, doorspekt als ze ook nog waren met veel maatschappelijk verzet, stakingen en sociale onvrede. Men liet het er toen in elk geval niet bij zitten noch over zich lopen. Men legde zich niet neer bij dat lot, vertegenwoordigd als men zich ook wist door een krachtdadige vakbond die nog wist waarvoor ze bestond en waartoe ze geroepen was. Kom daar tegenwoordig nog eens om. Het ieder voor zich is het hoogste adagium geworden in de sociale kontekst waarin wij ons bevinden, te druk als wij het hebben met onszelf en onze on-line verbindingen en bezigheden met wie en wat al niet.
Waardoor de realiteit die dertig jaar geleden nog grauw en troosteloos was en zonder zichtbaar perspectief, nu alleen maar minder zichtbaar is geworden. Want kon je indertijd de werklozen op straat met je neus aanwijzen, nu lijken ze zich achter hun beeldscherm teruggetrokken te hebben waardoor de straten alleen maar leger zijn geworden. Te zien zijn ze namelijk niet meer of misschien wel druk bezig met huishoudelijke taken omdat de wederhelft nog het geluk heeft gehad zijn of haar werk te behouden. Wat de grotere stilte ten opzichte van dertig jaar terug eens te meer verklaart. Want wie heeft er nu een reden om het huis uit te vluchten als er toch niemand is. Dertig jaar geleden speelde dat wel degelijk en vulde aldus de straten, toen het tweeverdienerschap nog in de verste verte geen regel was en energie niet kwijt gespeeld kon worden, daarom zich wel samen moest ballen in verzet en protest. In tegenstelling tot nu, als waarachtig de indruk wordt gewekt dat het zo’n vaart niet zal lopen met die 613.000 werklozen, alsof er ondanks alles nog genoeg rek zit in de budgets en beurzen. Zou dat dan de achterliggende reden zijn van alle stilte en rust, die verbazingwekkend genoeg blijft bestaan bij werkloosheidscijfers die we al zo lang niet meer hebben gehad? Kunnen we dan zoveel opdonders velen en incasseren?
robschimmert 
Opmerkelijk verschil, inderdaad…
Ik denk dat de solidariteit onder werknemers inmiddels effectief gebroken is. Het is de schuld van de ander.
Dat zijn die Cyprioten allemaal schuld, en die Grieken…
In 1980 was het verzet weer niks vergeleken bij dat van 1930. In 2050 zijn er uitsluitend nog makke schapen in Nederland. Misschien heb je wel gelijk met die online verbindingen en is er helemaal geen tijd om de straat op te gaan.
Dertig jaar geleden waren de werklozen de grote sukkels die zich hadden laten ontslaan, mensen die er niet in geslaagd waren hun baan te houden. Nu is er begrip voor, men weet dat het niet aan jou ligt. Van dat met de neus aan kunnen wijzen herinner ik me niets. Wat deed jij dan op straat als je zelf nog werk had? Van al dat maatschappelijk verzet heb ik toen weinig meegekregen, van de grauwe werkelijkheid zelf kregen we genoeg. We hebben de werkloosheid aan den lijve ervaren. Als de uitkering stopt, gaat het heel snel met je spaargeld, kan ik je uit eigen ervaring zeggen.
Ik spreek uit ervaring omdat ik toentertijd tussen 1983 en 1986 ook aan de verkeerde kant van de streep zat, dus ook zo’n sukkel was die zich had laten ontslaan. Waardoor ik de treurnis onder andere op nogal wat plaatsen in Zuid – Limburg heb kunnen zien. Ik maakte er ook deel van uit. Vandaar…..
Absolute getallen vergelijken gaat altijd mank. Ik vind het oorspronkelijke bericht dan ook verre van juist. In Feb-2013 hebben we 613.000 werklozen op een bevolking van 16,8 miljoen. In Feb-1983 hadden 633.000 werklozen op een bevolking van 14,7 miljoen. Dat laatste levert een werkloosheidspercentage van 10% op en nu hebben we dus 7,6% werklozen. Maar mijn indruk is ook dat we in 1983 veel meer werklozen in de WAO hadden geparkeerd. Dus eigenlijk was het werkelijke percentage destijds nog hoger.
Zelf begon ik in 1980 te werken en had zo een baan, en nu is het weer zo dat ze techneuten te kort komen.
Ehh? reken eens even voor? Volgens mij heb je de percentages goed, maar heb je gedeeld door de beroepsbevolking, wat ook juist is volgens mij. Er staat bevolking.
@Mack: Ik kon de getallen van de beroepsbevolking 15-65 voor 1983 niet meer zo snel vinden, dus heb ik ter indicatie de totale bevolking aangegeven.
zoveel werkelozen omdat er 2 miljoen marocanen zijn aangespoelt en hun hele familie hebben over gehaalt en die werk banen hebben maar dat mag je niet zeggen in nederland maar het is wel zo, er is maar 1 probleem in Nederland en dat zijn de NIET NEDERLANDERS in nederland , ze kosten geld , ze hebben grote bekken , ze passen zich niet aan, alleen maar gezeik laat ze allemaal oprotten en kut media hou je bek maar eens met mensen te brainwashen en Nederlands zegt het eens hard op want dat is het enigste probleem en de overheid natuurlijk die liegt en zegt dingen die ze straks weer omdraaien b.v. geen geld meer voor griekenland 6 maanden later 6 miljard naar griekenland en alle nederlanders die zo aan de media gekluisterd zijn 99.999% of te nederlanders dat is, zijn al weer vergeten wat ze 6 maanden terug zeiden omdat elke dag wordt je een beetje gebrainwashed, en mensen maar zeggen ,” ik moet op de hoogte blijven van het nieuws” hahahaha sukkel probeer het 6 maanden geen krant, nieuws lezen/kijken en dan open de krant 1 dag en zie wat een luegens en onzin er wordt vertelt aan je, dat merk je dan heel goed
groetjes van iemand die geen krant of nieuws kijkt