Opnieuw heb ik kennis kunnen maken met de onmetelijke rijkdom die Spotify te bieden heeft. Want het blijkt dus echt een site te zijn die op alle muzikale vragen uiteindelijk een antwoord weet, hoewel je er, merkte ik, ook wel wat moeite voor moet doen. Ik was al jaren op zoek naar een uitvoering van een liedje dat al zo’n dertig jaar in mijn hoofd rondzong, omdat het in die vroege tachtiger jaren de vertaling was van een smoorverliefde toestand waar ik toen in verkeerde. Ik kende alleen de titel ervan. Desire. Ondanks alle zoekfuncties bij Google en Youtube wilde het maar niet opschieten en bleef ik met die dwingende vraag zitten. Omdat het wel een weinig specifieke opdracht was, waar teveel kanten mee kon worden opgegaan. Met als gevolg dat dat lied, dat indertijd een kleine hit was, steeds luider begon te klinken en harder aan mij begon te knagen. Geen site zo gek of ik had er wel mijn heil gezocht. Echter, steeds zonder resultaat. Tot gisteren, toen ik ten langen leste besloot om dat ‘Desire’ bij Spotify in te geven in de wetenschap dat het veel geduld en een lange adem van mij zou vragen om de goede uitvoering te vinden. Want de muziekgeschiedenis blijkt oneindig veel liedjes met deze titel te bevatten.
Met als gevolg dat ik genoodzaakt was om telkens daarvan de intro’s te beluisteren. Geen opwekkende bezigheid omdat het weinig fraais, althans naar mijn smaak, opleverde en een sessie van trial and error werd die ver voorbij de honderd ging totdat ik uiteindelijk beet had en mij overvallen wist door dat succesgevoel dat de lijfelijkheid te buiten gaat. Waarna ik meteen heb doorgepakt en schakelde naar Youtube waar ik de oorspronkelijke video zag, die uit de jaren tachtig, in een uitvoering waarvan ik niet weet wat ik er echt van moest vinden. Hoewel ik merkte dat mijn lachspieren mijn gemoedstoestand definitef bepaalden en de ontroering overstegen die zich van mij meester had gemaakt toen ik dit ‘Desire’ na zoveel jaren weer hoorde in een uitvoering van nota bene twee jongens uit Twente, die voor zichzelf de naam van ‘Futureworld orchestra’ hadden bedacht. Waarmee alles tesamen kwam en voor mij werd opgelost met de herleving van dat gevoel uit 1982 dat nu dankzij Spotify zijn definitieve en beste plaats bij mij heeft gekregen.
robschimmert 
Het is een prachtig nummer..
Destijds leefde ik in een TV-loze-situatie, dat er twee (door ogen van deze tijd gezien) camp-jongens bijhoorden, en nog uit Twente ook… het is me helemaal ontgaan!
Als ik de Clip nu zonder je tekst en zonder geluid zou zien, zou ik denken dat het een perfecte act van iemand als http://en.wikipedia.org/wiki/Julian_Clary was 😉