YOLO

Tot gisteren ontbrak het aan mijn woordenschat en begrippenkader, waardoor ik door de kennismaking ermee meteen gewaar werd hoezeer de polsslag van deze tijd zich aan mijn waarneming heeft onttrokken. Niemand minder dan Job Cohen, die toch de belichaming van het anachronisme geworden lijkt, die mij hard met de neus op dit feit drukte. Uit zijn mond hoorde ik namelijk voor het eerst de kreet ‘YOLO’ die onder jongeren zo opgeld doet en bijna symbool staat voor hun levenshouding. ‘You only live once’ ofwel ‘Je leeft maar één keer’ is kennelijk de paraplu waaronder hun plukken van dagen, narcisme en hedonisme samen te vatten valt. De gedachte dat alles een uitdaging is en dus bijvoorbeeld comazuipen, het maken van wereldreizen rechtvaardigt. Niet de kost die voor de baat uitgaat, maar precies andersom en dus vooral profiteren zolang het nog kan, schijnt daar onder begrepen te moeten worden. En natuurlijk ook de hoog gespannen verwachting dat alles op zijn plaats behoort te vallen dan wel dat je elke kans op een verzet dient te grijpen ofwel de voorwaarden daarvoor zoveel mogelijk schept. Pakken wat je pakken kunt voordat het te laat is omdat morgen weer een andere dag is die wel eens vies kan tegenvallen.

Met dat veel gebruikte en vaker door mij niet begrepen LOL als het adagium van deze tijd plus het doel om van het leven een feessie te maken. En als het dan even tegen valt, zijn natuurlijk de rapen gaar en is het zinloos geweld de gepaste uitlaatklep voor zo’n altijd onterechte tegenvaller. Hoewel je dat op zich ook weer meegemaakt moet hebben in het kader van de gedachte en het geloof dat je maar één keer leeft. Zoals het even logisch is, zeg ik dan op mijn beurt, om vervolgens ook de konsekwenties van dat zalig niets doen en feestvieren maar te aanvaarden, namelijk dat je een hele lange tijd aan de kant staat, geen werk en inkomsten hebt. Waar dus nu steeds meer sprake van is. Want ook dat hoort bij het leven dat geleefd moet worden. Maar of dat onder diezelfde noemer ‘YOLO’ begrepen wordt, valt zwaar te betwijfelen. Het lijkt veel meer op de onvermijdelijke kater die na elk feestje komt, waar het getuige alle verhalen heel lastig is om mee om te gaan. Want veel van die jongeren, als je hen goed beluistert, zouden bij nader inzien best wel twee keer willen leven. Maar ja, als je voor die invalshoek kiest, dan heb je het ineens over het berouw dat na de zonde komt, welke in dat ‘YOLO’ is samengevat.

Advertentie