Mijn logje over sensitiviteit en empathie was gisteren nog geen half uur geuploaded of ik kwam al hardhandig in aanraking met de daarin verwoorde stelling dat het bezit van die eigenschappen of kwaliteiten in het huidige tijdsgewricht nauwelijks nog relevant te noemen was en het qua impact af moest leggen tegen eigen belang en eigen richting, botheid en egocentrisme. Die waarheid werd me haast in een ommezien daarna hardhandig ingewreven en uiteraard op een moment dat ik er niet op bedacht was. Want zo gaat dat meestal. Weerloosheid en argeloosheid blijken dan praktisch samen te vallen. Zo ook bij mij toen ik bij vrienden op bezoek ging en mijn auto direkt voor hun oprit parkeerde. Wat in een vloeiende beweging gebeurde door van de rechterweghelft daarnaar over te steken en de vereiste plaats te zoeken via, naar later bleek, een klein deel van de oprit van hun buren. Niets vermoedend zette ik de auto vlak voor een lantaarnpaal, waarmee hij me korrekt geparkeerd leek.
Hoe korrekt werd mij twee uur later duidelijk toen ik weer buiten stond en zag dat mijn auto volkomen klem was gezet tussen die lantaarnpaal en een grote witte BMW die op circa tien centimeter afstand van de achterbumper van mijn Polo geplaatst was. Een vreemde aktie, was mijn eerste reaktie met daaraan toegevoegd de volgens mij toch logische vraag wat daar de lol en de bedoeling van was. Niets meer en niets minder, zeiden mijn vrienden, dan een strafmaatregel en een represaille van die buurman omdat ik het bestaan had om via een stuk van zijn oprit mijn auto te parkeren. Dat zou hij dus mensen leren die de euvele moed daartoe hadden gehad. Zo ook mij. Waarna ik het verder uit mocht zoeken en er niet over piekerde mijn verhaal bij zo’n figuur met zulke kronkels te gaan halen. Dat plezier was hem wat mij betreft niet vergund. Waardoor ik met wat extra veel draaien en schakelen en een beetje gevoel mijn Polo de weg op kreeg, met de verkregen wetenschap dat het met de beschaving en de empathie gedaan lijkt en dat de proleten, de brutalen dus, inmiddels de halve wereld inderdaad binnen hun bereik gekregen hebben.
Had even bij die buurman aangebeld, had hij nog even in aktie kunnen komen.
Hufterigheid gepaard aan arrogantie (MIJN plekje!), ik kom het ook vaak tegen.
Da’s nou mijn stijfkoppigheid tegenover zo’n knuppel. Geen stap dus in zo’n richting!
Wie doet nu ook zoiets…
Dit is nu precies wat ik bedoel. Dit zou een Alfa rijder nooit doen.