Het grootste pre van groepsreizen onder bevoegde leiding en met een deskundige gids is wel dat je ontslagen wordt van de noodzaak om na te denken over hoe je je dag moet indelen c.q. doorbrengen. Waarmee het lijf dan wel niet op rust komt, maar het hoofd zeker vakantie geniet.
-
Meest recente berichten
- Een ommetje op Instagram
- Dag Wim
- Dit was ‘Tar’
- Gelijk of ongelijk van kiezers
- Tien van Toen – 719 –
- ‘Framed’ van Conny Janssen
- Terwijl je slaapt
- Het Luikse verval
- Van BBBBeter naar slechter…
- Mijn dure stemplicht
- Soof 1, 2 en 3
- Maartse buien (haiku)
- Welkom op robhamilton209
- NEE tegen JA 21
- Tien van Toen – 718 –
- Verkiezingsgekte
- ‘Credo’ van Remco Campert
- ‘The beauty queen of Jerusalem’
- Dikte en schaamte voorbij
- Aan de kant
Recente reacties
- Dhyan op Een ommetje op Instagram
- Ria van Felius op Een ommetje op Instagram
- robschimmert op Welkom op robhamilton209
- Margo op Welkom op robhamilton209
- Margo op Dag Wim
- Dhyan op Gelijk of ongelijk van kiezers
- Mack op Gelijk of ongelijk van kiezers
- Hamilton op Gelijk of ongelijk van kiezers
- Hamilton op Gelijk of ongelijk van kiezers
- Anoniem op Gelijk of ongelijk van kiezers
- Mack op Gelijk of ongelijk van kiezers
- Marga op Van BBBBeter naar slechter…
- terrebel op Van BBBBeter naar slechter…
- Ria van Felius op Welkom op robhamilton209
- m@th op Mijn dure stemplicht
Archief
- april 2023
- maart 2023
- februari 2023
- januari 2023
- december 2022
- november 2022
- oktober 2022
- juni 2022
- mei 2022
- maart 2022
- februari 2022
- januari 2022
- december 2021
- november 2021
- oktober 2021
- augustus 2021
- juli 2021
- juni 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
Blogroll
Categorieën
Meta
robschimmert 
Dat hebben we eenmaal gedaan, wat een gezapig, keuvelend, ruziemakend stelletje bejaarden was dat. Never again…
Het grootste pre is dat je niet hoeft te zoeken, geen parkeerplek nodig hebt en zelden in de rij hoeft te staan.
Ik heb 1x een groepsreis gedaan met 11 medereizigers. De groep was tussen 30 en 70 en van alles wat. Een uitstekende locale gids. Mooier vond ik dat het totaal in de soep liep door aanvankelijk te kort deelname en reisagenten die daar in Turkije een slaatje uit wilden slaan. Kortom ik mocht weer alles zelf regelen en achteraf past dat veel beter bij me. Door dit onverachtte ‘succes’ besloot ik om het nooit meer te doen totdat ik niet meer fietsen kan. Stel je voor dat het vlekkeloos zou gaan, ik moet er niet aan denken.
Ik heb het twee keer gedaan, naar Egypte en naar Italië. Vanwege wat Nanos zegt. Maar de onvrijheid, het in een keurslijf mee moeten lopen, steeds weer diezelfde smoelen zien, ook bij ontbijt en avondeten, dat breekt me op en geeft me juist een gevoel van moeten en niet van vakantie.