Wijsheid komt met de jaren, maar kan ook zo maar in rook opgaan als die jaren des onderscheids geacht worden te zijn bereikt. Zowel die ene als die andere waarheid kon waarachtig op het soort ouderen van toepassing dat met veel bravoure blijft verkondigen dat ze er niet over piekeren om te stoppen met werken en dat de verhoging van de pensioengerechtigde leeftijd in elk geval aan hen niet is besteed. Niets mooiers, volgens hen, dan het verrichten van arbeid. Maar dan toch wel betaald, ben ik dan geneigd om daar aan toe te voegen. Want voor al deze enthousiastelingen lijkt de zon toch niet voor niets op te gaan en kan het zogenaamde wettelijke pensioen, de AOW, niet genoeg aangevuld worden. Alsof ze nog een leven naast dat arbeidsleven hebben en bij hen 48 uur in een dag gaan, omdat ze hun zuur verdiende euro’s immers wel moeten kunnen laten rollen.
Zozeer staan ze buiten de werkelijkheid of hebben ze er een voor zichzelf geschapen waarin ze als vanzelf het geloof in zichzelf en hun eigen betekenis hoog kunnen houden en dus logischerwijs verwachten dat de wereld op hen zit te wachten, dat die niet zonder hen kan. Waarmee ze hun eigen karikatuur in het leven hebben geroepen, zo’n soort Duracell – bunny die niet meer kan stoppen met werken en daarin ook door niets en niemand tegengehouden wordt, dus wel geduld moet worden. Denk maar eens aan Neelie Kroes, aan een Roel in ’t Veld, aan Ivo Opstelten, die met hun Weltfremde eigendunk en het rotsvaste vertrouwen in hun onmisbaarheid het volkomen verkeerde voorbeeld geven en dus zoveel leeftijdgenoten inspireren om te blijven zitten waar ze zitten en zich niet te verroeren, dus geen plaats te maken voor al die jonge mensen die zich suf solliciteren en maar niet aan de bak kunnen komen en van uitkeringen moeten leven, terwijl die ouderen in hun eigen geld zwemmen en waarschijnlijk ook in hun harnas van eigenwaan zullen omkomen. En op de verkeerde plaats omdat die immers aan jongeren toekomt….
robschimmert 
Als ik dit lees hoor ik mijn collega… Die denkt dat het leven na zijn pensioen alleen nog maar bestaat uit luxe reizen.
ja, ach, ik denk, laat die mensen toch lekker, zo lang men leeft telt men mee.
En ja, ook de jeugd moet aan de bak, aan die kant heb je ook wel weer gelijk.
Mijn opa ging op zijn 58e met pensioen, 91 jaar geworden, hij begon met hardlopen vlak na zijn pensioen, ze stonden altijd half acht op, gingen met ons mee op vakantie naar Frankrijk, hun pensioen werd niet gekort, het was het paradijs.
En…hij maakte plaats voor de jeugd. Wat nog zijn grootste verdienste was.
Nou! Dat was niet echt zijn verdienste hoor. Iedereen was blij dat hij mocht. Ik heb er ook niet zo’n moeite mee dat bepaalde experts graag door willen werken.