Vandaag, op deze zaterdag, wil ik toch wat persoonlijk getinte opmerkingen kwijt, die natuurlijk sterk bepaald worden door de situatie hier. Ik heb best veel moeite met het slaan van de kinderen op school en moet opletten dat mijn stemming er niet onder lijdt. Ik voel me nogal machteloos. Vandaag ging ook weer dat boek rond waarin nog eens duidelijk vermeld is dat het slaan niet van deze tijd is en verboden. Het is voor mij heel lastig om in situaties waarin dat voorkomt, daar iets van tegen de leerkrachten te zeggen. Ook omdat ik het vermoeden heb dat een van de grootste zondaars onder hen het idee heeft dat ik erover kan hebben gesproken. Ik wil in die paar weken dat ik hier ben, ook positieve werkrelaties opbouwen. Wat nog complexer wordt omdat men heel hoge verwachtingen ten aanzien van mij heeft sinds ik verteld heb dat ik afgestudeerd psycholoog ben. Zij vinden dat ik als professional moet optreden en dus hen als docenten duidelijk hebt te maken wat goed en fout is. Kom er maar eens om. Want ik weet donders goed dat je erg voorzichtig moet zijn om als particulier en in je eigen tijd, ook in de Kameroenese omgeving, je beroep uit te oefenen. Zeker als de setting niet professioneel of zakelijk is.
Je kunt niet maar zo uit de losse pols over allerlei stoornissen spreken, vooral niet omdat je gezag wordt toegedicht. Vandaag ging het lesgeven al beter. Groep vijf luisterde redelijk. In de groep van kinderen van drie en vier jaar, waar ik mij ook mocht laten zien, ging het er stukken ontspannener aan toe en werd er veel gelachen. De vrouwen hier zijn over het algemeen best wel dik zonder dat dat afbreuk doet aan de vrouwelijke vormen. Aanvankelijk dacht ik dat dat het hier heersende schoonheidsideaal was, maar een lerares hielp mij van dat idee af toen ze vertelde dat ze zichzelf te dik vond en dat ze aan mij dacht te zien dat ik bewuster met mijn voeding omging. Mijn gastgezin is leuk, hoewel ik de moeder die pas 33 jaar is, best wel een strenge en dominante uitstraling vind hebben. In dat beeld past ook mijn waarneming dat kinderen hier weinig positieve aandacht krijgen en vaker lompigheden als “Je bent een slecht kind” toegevoegd krijgen. Waarmee ik mijn small talk van vandaag weer afsluit en we op weg gaan naar de helft van de maand januari.
robschimmert 
Het lijkt me inderdaad moeilijk in zo’n situatie om de psychloog te gaan spelen.
Vandaag alle gastblogjes gelezen. Een belevenis met gemengde gevoelens. Naar Westerse maatstaven klopt het niet helemaal, dat slaan van kinderen, maar aan de andere kant, als ze 50% van dat slaan nu eens naar hier zouden exporteren…hier zijn er zat die het wel kunnen gebruiken.
Oh, dat is mijn schuilnaam. Mack moet het zijn.