D’n optoch in Sjömmert

Met de sacramentsprocessie geldt de Carnavalsoptocht als een van de hoogtepunten in het gemeenschapsleven van Schimmert. In welk Zuidlimburgs dorp trouwens niet? Weken, maanden van tevoren worden al intensieve voorbereidingen getroffen om er als enkeling of als groep zo goed, geestig en origineel mogelijk op te staan. Met daarbij uiteraard ook alle aandacht voor een tot in de puntjes verzorgde aankleding. Zo heb ik het al die vijfendertig jaren dat ik in Schimmert woon, ervaren. Het betekende dan ook dat je er toch wel naar uitkeek, naar de Carnavalsmaandag als de optocht zou trekken. En lang is er ook aan die hoog gespannen verwachtingen voldaan. De buurten, de verenigingen en ook de zogenaamde Einzelgänger zetten hun beste beentje dusdanig voor dat een amusant spektakel in de vorm van die optocht gedurende zeker een uur aan je oog voorbijtrok, waardoor je meestal met voldoening kon terugkijken op een portie humor die zonder uitzondering spits en geestrijk genoemd mocht worden zonder dat er door de ondergrens van flauwiteit werd gezakt. Die overpeinzing drong zich gisterenmiddag onvermijdelijk op toen ik de optocht van dit jaar bij ons langs zag komen. Had Schimmert zich hier op verheugd en zich zo voorbereid, was de onvermijdelijke vraag die zich maar bij mij bleef opdringen zonder dat ik deze met iemand heb willen delen.

Want al snel heb je de naam van de mopperkont die alleen maar kan verwijzen naar het verleden toen alles beter was. Vandaar dat ik mij koest heb gehouden en mij er maar bij neerlegde dat het blijkbaar niet anders meer was. Wat zoveel betekende dat we het dus voortaan zonder Einzelgänger zullen moeten doen en dus ook verstoken blijven van hun telkens verrassende invallen en spitsvondigheden, die altijd de krenten in de pap van de optocht waren. Zoals we dus blijkbaar ook voortaan veroordeeld zijn tot een stoet van tractoren die wat in elkaar geflansde wagens trekken, die als belangrijkste functie hebben om vooral veel decibellen van bassen en drums te produceren ten behoeve van het jonge volkje dat zo alleen nog warm kan en wil lopen voor en in de optocht. En het zich daarbij zelfs permitteert om op een namaak-ambulance een sirene aan te brengen die permanent een oorverdovend alarmsignaal maakt. Met fijngevoeligheid heeft zoiets weinig te maken en illustreert nog het meest de verarming van de optocht in Schimmert, terwijl ik achterbleef met de klemmende vraag waarom de Raad van Elf daar niet heeft ingegrepen.

Advertentie