Het doordraaien van DWDD

Hoewel ik het programma zo nu en dan bekijk, moet het hoge woord er toch maar een keer uit. Want ik ben eigenlijk verbaasd dat DWDD nog altijd bestaat, een veel langere houdbaarheidsdatum heeft dan ooit door mij werd verwacht en kennelijk nog altijd grote aantallen kijkers weet te trekken. Ondanks dat hondsvermoeiende tempo waarmee onderwerpen daarin worden afgejakkerd en er als het ware met een noodgang over heen wordt gescheerd zonder dat ze ergens worden aangeraakt. Ondanks de woordenwaterval van Mathijs van Nieuwkerk om wie de hele uitzending draait en bij wie geen enkele gast ook maar een schijn van een kans krijgt om aan bod te komen, laat staan om een punt te maken. Omdat het immers draait om Matthijs die in die vijftig minuten wel steeds zijn salaris van haast drie keer de Balkenende-norm moet waarmaken. Vandaar dat hij dus als het ware spreekt alsof hij voortdurend op de hielen wordt gezeten en gesprekspartners dus geen millimeter ruimte kan geven omdat hij die zelf zo broodnodig heeft. Maar wat nog het meest verbazingwekkende is aan dat voortdurende voortbestaan van dat DWDD, is wel dat dat gebeurt ondanks de permanente aanwezigheid van al die morsige en chagrijnige figuren, die zo geheten sidekicks.

Die types die van Nieuwkerk zo hier en daar uit de wind moeten houden, althans dat geacht worden te doen met alle zurigheid die zij te berde brengen en die meestal bedoeld schijnt als gevat en kritisch en nog het meest om de gasten die toch al in het hoekje van dit programma zitten waar de klappen vallen, een extra uppercut te verkopen, ter meerdere eer en glorie van Matthijs, maar nog het meest van zichzelf. Want dat kun je dus wel toevertrouwen aan notoire galbakken als Jan Mulder, Giel Beelen en Nico Dijkshoorn, aan wie geen lol te beleven is, maar die bestaan dankzij hun plezier in zichzelf waardoor ze kennelijk de formule van DWDD in stand weten te houden. Waarmee ze er echter wel voor zorgen dat ik die keren dat ik er eens naar waag te kijken, er snel mijn bekomst van heb, als ik merk dat die types nog altijd de maat van alles zijn en ook mogen zijn waardoor dat programma maar niet niet doorgedraaid wil worden, hoewel dat van mij zo onder de hand best mag, met haar informatiewaarde die nul komma nul bedraagt.

Advertentie