Natuurlijk is de brief die minister Lodewijk Asscher aan de Tweede Kamer schreef over de ontwikkeling van de koopkracht van ouderen met alle omzichtigheid geschreven en zal er ook geen speld tussen te krijgen zijn. Het zal best allemaal waar zijn wat er staat. Daar twijfel ik niet aan. Alleen blijf ik zitten met dat vervelende gevoel dat ik toch zwaar de klos begin te worden. Was het eerst zo dat dat nog alleen maar veroorzaakt werd doordat mijn koopkracht terugliep als ik de diverse daarvoor ingehuurde instituten mocht geloven. Want die wisten wat voor mij niet tastbaar en meetbaar was, in cijfers en percentages uit te drukken, waardoor het voor mij helder werd hoe ongelukkig ik me zou moeten voelen. Hoewel dat nog allemaal betrekkelijk meeviel omdat er nog genoeg vet op onze botten zat, in weerwil zelfs van het feit dat mijn aanvullend pensioen in alle jaren dat ik het nu ontvang, nog nooit een welvaartscorrectie heeft ondergaan. Maar nu krijgen die verhalen plotseling andere dimensies en komt dat idee van je bekocht weten toch dichterbij, omdat je merkt dat je ineens minder geld in je handje krijgt. Tientallen euro’s dus als gevolg van gewijzigd kabinetsbeleid. Waar het voor mij wel begint te wringen als Asscher beweert dat die achteruitgang daar niet het gevolg van zou zijn, zonder dat hij overigens daarin specifieker wordt. Ik moet dat dus maar geloven en het ermee doen.
Ik moet zelfs geloven dat hij de waarheid spreekt als hij zegt dat ouderen met een aanvullend pensioen wat betreft verlies aan koopkracht er de komende jaren het meest aan moeten geloven. En nog een keer. Een stootje kan ik best lijden, ook twee, ook drie, maar wat mij met name toch begint te steken, is het feit dat de partners waarmee ik in het verleden afspraken heb gemaakt over mijn inkomen na mijn pensioengerechtigde datum, het vanaf het moment dat het voor mij aankwam op de uitvoering van die overeenkomst, lelijk hebben af laten weten. De overheid door wijziging van beleid, werkgevers en pensioenfondsen die aangegane verplichtingen niet blijken na te kunnen of willen te komen als gevolg van aantoonbare incompetenties, terwijl ik daartegenover steeds aan mijn verplichting in de vorm van premiestorting heb voldaan. Eenzelfde betrouwbaarheid mag je toch van partners verwachten als je daar je geld aan toevertrouwt. Welke retorische vraag dus geen vanzelfsprekend antwoord meer krijgt. Met onzekerheid en machteloosheid als gevolg, die zich wat mij betreft toespitst op de vraag waar het echt mis is gelopen. En daar zou ik nu eens graag een antwoord op hebben of een mening over horen. Al was het omwille van dat beetje gemoedsrust dat ik best goed kan gebruiken.
robschimmert 
Ach Rob, mij was voorgeschoteld dat ik met 60 en een half kan stoppen met werken. 5 en een half jaar is mij reeds ontstolen, want ik moet nu tot 66. Voor mij is er straks niets meer over als het zo doorgaat. Ik zal het waarschijnlijk met nog minder moeten doen.
Enkele tientjes ? Was dat maar zo, ik ben met mijn ABP pensioen van 707 euro naar 661 netto gegaan door extra belasting aan loonheffing en een verhoging ingehouden Zvw. Er zit mogelijk door tegenvallende cijfers ook nog een vermindering door het Pensioenfonds zelf aan te komen. De overheid heeft miljarden uit dat fonds gestolen om begrotingstekorten te dichten en heeft die nooit terug betaald. Mijn verontwaardiging is hevig en ik vraag me met stijgende verbazing af waarom er niemand is die procedeert tegen het niet nakomen van toegezegde verplichtingen.
Ja, dat wat Anoniem zegt vraag ik me ook af. Kan dat zomaar, dat minder uitkeren? Ja, dat schijnt te mogen. Aangegane verplichtingen zijn niks waard, tenminste niet van de kant van de uitkeerder. Ik heb echter nooit naar een pensioenadviseur geluisterd als het mijn eigen pensioen betrof. Simpelweg omdat die echt niet in de toekomst kunnen kijken en bij hen toch alles goed geregeld is als je ze moet geloven. Het hele ouderwetse geld in de sok gaat weer terugkomen. Ik weet het zeker.
Halverwege de jaren negentig is het ABP schandalig afgeroomd door de overheid, de werkgever dus, en van die diefstal (wat is het anders?) is toen weinig gezegd. Dat geld komt nooit meer terug.