Hij moest hier natuurlijk wel een keer aan bod komen, de man die zijn leven als een Gesamtkunstwerk betitelt, dus elke aktiviteit van hemzelf als een onderdeel daarvan beschouwt. En dat zijn er intussen niet weinig meer. Want Armando (1929) is inmiddels 83 jaar oud en nog altijd aktief als schilder, beeldhouwer, dichter, schrijver, violist, journalist, filmer en theatermaker. Beschouw daarom dit gedicht ‘Winter 2’ als een puntje, hoewel heel fraai, op dat grote tableau dat zijn levenswerk moet gaan verbeelden:
langzaam glijden hier de uren
in een bestaan waarin het spreken
al bijna onmogelijk het lachen
ongehoord is het zwijgen
een ziekte
een bestaan waarin de nachten
wakend worden doorgebracht wachtend
op wat niet komt dromend van
rumoerige trottoirs en teder
geruzie onder de bruggen
langzaam sneeuwt de voortuin vol en
een vreemd samengaan van ongeloof
en verlangen houdt ons staande
als zagen wij alsmaar witte,
wegvarende schepen
robschimmert 