Hij is zonder twijfel een begenadigd voetballer. De afgelopen vijf seizoenen heeft hij bij momenten voldoende van zijn talenten laten zien om van de aanwezigheid daarvan overtuigd te zijn. Maar daar eindigen ook meteen alle zekerheden en beginnen twijfels en vragen rond de kwaliteiten van Jeremain Lens, speler van PSV. Want ondanks al dat bij hem zichtbare talent heeft hij toch te weinig daarvan getoond of werden ze vaker overschaduwd door zijn eigenaardig gedrag op het veld. Dat kenmerkt zich nogal eens door een flegma, een rondgang in zijn eigen wereld alsof het verloop van een wedstrijd totaal langs hem heen gaat. Zoals hij even verwonderd op kan kijken met die half geloken blik over zijn schouder als zijn medespelers een net gemaakte goal vieren, waarbij hij dan oogt alsof hij daar niets mee te maken heeft, alsof dat buiten hem staat en zijn ding niet is. Net zo gedraagt hij zich als hij onverhoopt, want zo ziet het in zijn geval er wel uit, een doelpunt heeft gescoord en hij de tros aan ploeggenoten over zich heen uitgestort krijgt. 
Onvergelijkelijk curieus is dan zijn blik in de richting van die op hem af stormende juichende horde alsof daarin de vraag bestorven ligt hem alsjeblieft met rust te laten zoals hij zich op dat moment meestal demonstratief onthoudt van iedere jubel en elk gejuich.
Alsof het scoren van zo’n goal de gewoonste zaak van de wereld is, precies als het missen van een opgelegde kans. Want ook dan toont hij geen enkele emotie en lijkt de teleurstelling van de fans volledig langs hem heen te gaan tijdens dat openlijk verblijf van hem in zijn eigen wereld, die verder elke aansluiting mist met de omgeving, met het spel en de sfeer waarin er wordt gespeeld. Met als gevolg de gekste missing links en protesten van die Jeremain Lens op de vreemdste momenten, zelfs als er niets te protesteren valt, maar het door hem toch gebeurt omdat hij zijn droom weer eens loopt te dromen en dus niet door heeft waar het feitelijk om gaat. Dat is in feite typerend voor hem. Lange tijden volkomen afwezig zijn en niet onder invloed staan van wat er zich in de wedstrijd voltrekt. Om dan opeens, op het meest onverwachte moment de deelname eraan voor zich op te eisen om vaker briljant toe te slaan. Dat is die Jeremain Lens ten voeten uit. Dat is hem in optima forma, in zijn binnenwereld die hij zo nu en dan verlaat om ook met de grote jongens even mee te doen. En vaker dus wel met succes.
robschimmert 