Hij noemt zich niet voor niets Conservatief en draagt daarom ook graag het gedachtengoed van zijn partij uit. Dat betekent dat je vooral moet houden wat je hebt en als er dan toch iets veranderen moet dan toch graag in die zin dat dan datgene terugkomt wat eens verdwenen was. Aan toekomst wordt in zijn kringen niet gedaan. Het verleden geldt daar slechts als vooruitzicht. Daarnaar wordt verlangd. Zo moet dan ook de toespraak van David Cameron over de positie van zijn Engeland ten opzichte van Europa begrepen worden. Zoiets als Albion, The white cliffs of Dover en Brittania rules the waves. Zielig als je daar maar aan blijft hangen als het tegelijk niet zo verontrustend was dat zo’n toonaangevend politicus die toer kan maken en daarmee en daarin zijn achterban, de Engelsen, op sleeptouw probeert te nemen. Met ook nog eens een goede kans van slagen vanwege die misplaatste trots van dat volk omdat zij de Premier League hebben, Oxford, Henley en het windhondenrennen en daarom, omdat ze zich dus zo uniek vinden, de wereld in hun eentje denken aan te kunnen.
Ook zonder Europa. Als je niet met beide benen in de eenentwintigste eeuw zou staan, ging je het waarachtig nog geloven en dacht je warempel dat je met rugby, cricket en David Beckham overal de doorslag kon geven. Maar hoe tragisch die veronderstelling en het niet weten dat Europa, met en zonder de Engelsen, in dit tijdsgewricht definitief op achterstand is komen te staan ten opzichten van nieuwe grootmachten als Rusland, China, Brazilië, Turkije en India die de wetten van de economie en welvaart dicteren en de nieuwe wereldorde en de werkelijkheid van vandaag en morgen vormen. Waarnaar men zich heeft te voegen om nog te kunnen overleven. Een ijzeren noodzaak voor Europa, uitsluitend in verenigde vorm om nog een poot aan de grond te kunnen krijgen of te houden. Met of zonder Cameron, die naar het zich laat aanzien vooral in zijn eigen sprookjes wil blijven geloven en daarmee een waardig opvolger van Dickens wordt. Want stoffiger hebben vertellingen nadien eigenlijk nooit meer geklonken.
robschimmert 
Cameron had beter het vliegtuig naar Brunei en Singapore kunnen pakken. Maar ja, die Engelsen hebben nu eenmaal niet de VOC maar de FUCK-mentaliteit.
De enige hoop is dat er een stemmingsomslag plaats vindt, dat de Engelse kiezers halverwege ontwaken, terwijl Cameron nog verder droomt.